Debat over de gevolgen van TTIP

Maidenspeech Danai van Weerdenburg

Voorzitter. Vandaag voeren wij een debat over de mogelijke gevolgen van een verdrag dat er nog niet is.
De onderhandelingen liggen sinds vorig jaar stil, naar verluid omdat de Amerikanen onvoldoende wilden bewegen.
En dat was nota bene nog onder de Obama-administratie.
Er is inmiddels een nieuwe president die als motto ‘America First’ hanteert en die er geen twijfel over laat bestaan dat hij in álle gevallen de belangen van zijn eigen landgenoten voorop zal stellen. Heel verfrissend eigenlijk; hadden wij maar zo’n leider.

Eergisteren liet de Amerikaanse minister van Handel (Wilbur Ross) weten dat de Verenigde Staten weer aan de onderhandelingstafel plaats wil nemen.
Hij ziet in een eventueel TTIP-akkoord de kans om het Amerikaanse handelstekort met de EU te verminderen.
Ik hoor graag van de minister wat zij van die uitspraken vindt en welke mogelijkheden zij ziet om tot een -voor Nederland- acceptabel resultaat te komen.

De PVV is niet de enige partij die het belang inziet van vrijhandel. Betere aansluiting op buitenlandse markten vergroot de economische kansen voor onze bedrijven en consumenten.

Maar de PVV is wèl de enige partij die al jarenlang waarschuwt tegen het weggeven van onze soevereiniteit aan Brussel. En wat opvalt, is dat de partijen die applaudisseerden voor het optuigen van de EU, zich er nu over beklagen dat diezelfde megalomane bureaucratie geen rekening houdt met de uniek Nederlandse belangen in multilaterale monsterverdragen zoals TTIP en CETA.
Voor de PVV is dat geen verrassing. Wij delen de terechte zorgen op het gebied van voedselveiligheid, dierenwelzijn en het effect dat de investeerders claimcultuur kan hebben op het democratisch wetgevingsproces.

Voorzitter, het is hoog tijd voor een Nexit. Bevrijd van de EU, kunnen we zélf bepalen met wie we handelsverdragen sluiten, en daarin de voor Nederland beste voorwaarden bedingen.
In een bilateraal verdrag met een reputabel land zoals Nederland zou een geschillenbeslechtingsmechanisme wellicht niet eens nodig zijn.
De VS weet immers dat ons bestuur stabiel is, dat we transparant zakendoen en dat we onszelf aan de hoogst mogelijke ethische normen verbinden.
De enige reden waarom Nederland gedwongen wordt tot zo’n arbitragehof, is omdat we vast zitten aan onbetrouwbare landen zoals Italië, Griekenland en Bulgarije. Opnieuw blijkt: one size fits none.

Burgers in Europa voelen dit haarfijn aan en keren zich tegen TTIP. Het wantrouwen tegen de EU groeit met de dag.

Eind vorig jaar waren er honderdduizenden mensen op de been in onder meer Duitsland en Frankrijk om te demonstreren tegen TTIP en CETA.
In Nederland zijn er nu al ruim 200.000 handtekeningen verzameld voor een referendum. Nog honderdduizend te gaan. De PVV heeft er alle vertrouwen in dat dit lukt.
Dat referendum gaat er komen.
Want Nederlanders willen geen TTIP.

Ik zou dan ook graag willen weten waarom de minister aanstuurt op een nieuwe confrontatie met het volk.
Slechts twee dagen terug, afgelopen dinsdag nog, werd de democratische hoop achteloos de grond in geboord, toen het Oekraïneverdrag alsnog door de Eerste Kamer werd gedrukt. Wat zal dit kabinet gelachen hebben, samen met de Oekraïense ambassadeur, om al die suffe burgers die dachten dat ze serieus genomen zouden worden.
Nou, voorzitter, hier staat er zo een! Zo’n suffe burger.
Die flyers rond bracht, handtekeningen verzamelde en tegen stemde. En ze heeft nog een microfoon ook!

Ik wil deze minister op het hart drukken: wij laten ons niet uit het veld slaan. U gaat deze strijd -uiteindelijk- verliezen. Want wij geven niet op. We gaan wéér flyers uitdelen, wéér handtekeningen verzamelen en wéér tegen stemmen. Net zolang tot u stopt met het schrijven van inlegvellen en start met het luisteren naar wat de Nederlandse burger wil -en vooral- wat zij NIET wil. Dank u wel.