PVV: Ontsla directeur zorginstelling Zoetermeer

PVV-Kamerlid Fleur Agema is teleurgesteld na het debat over zorginstelling Monteverdi. “Het zal je maar gebeuren dat je moeder na haar overlijden door de begrafenisondernemer liggend in foetushouding in het mortuarium wordt aangetroffen, dat je vader onder de bijtwonden zit, je moeder haar armen van boven tot onder blauw zijn, en zo zijn er nog tientallen ernstige misstanden geconstateerd die zelfs tot vele aangiftes hebben geleid.

De situatie bij Monteverdi liep de afgelopen periode zo uit de hand dat er zelfs aangifte is gedaan van het inrijden door een busje van de instelling op de nabestaanden. 

De spreektekst van Agema tijdens het debat over REC/Monteverdi/Vivaldi

Stalkers?  

“Stalkers” noemt hij hen – de directeur van de Vierstroom – “stalkers”! En “familieleden die in het verleden een conflict met onze organisatie hebben gehad”. In het geval van een conflict denk je toch gauw aan twee partijen die schuld hebben aan misstanden. Dat is hier niet het geval. Verder stelt meneer Van den Oever dat er “intern afgesproken [is] onterechte verwijten van deze stalkers niet meer te accepteren; daar wat dat kan zullen we ertegen in het verweer gaan”. 

Het gaat hier niet over stalkers maar over slachtoffers. Het zal je maar gebeuren: je moeder door de begrafenisondernemer dood gevonden in het mortuarium in foetushouding, je vader met de armen vol met bijtwonden, je moeder met de armen blauw van onder tot boven. Zo zijn er nog tientallen gevallen en ik heb zo’n 15 aangiftes in mijn dossier zitten. Voordat iemand overgaat tot zo iets heftigs als een aangifte moet er heel wat zijn gebeurd. Dat er zaken zijn geseponeerd zegt misschien iets over de bewijsbaarheid voor het toebrengen van die verschrikkingen, maar het zegt niets over die zaken niet hebben plaatsgevonden. Want dat hebben ze wel. Zie hier de foto’s. 

Dat zo’n directeur maar door en door blijft gaan met het neerslaan van de hartenkreten van deze mensen en de media de schuld geeft van het bekend worden van deze misstanden, zegt alles over de top van deze organisatie: in en in bedorven. Niet het personeel die hier en daar, bang voor het verlies van de baan, zich ook hebben gemeld bij de familie en nabestaanden. Het zegt iets over de cultuur van het management: een walgelijke cultuur. Zelf ondergetekende mocht een kopietje “met vriendelijke groet” van de directeur ontvangen van de sommerende brief gericht aan de advocaat van de nabestaanden van mevrouw Emons. Maar ik laat me niet bang maken. 

Wanneer de Inspectie -  bij herhaling - constateert dat deze instelling hoge risico’s toont op de veiligheid van de omgeving, de hoeveelheid toezicht, de deskundigheid van het personeel en de kwaliteit van het medicatiebeheer…..en vervolgens bij herhaling zijn vertrouwen uitspreekt in de goede bedoelingen van eenieder en het nieuwste verbeterplan, dan gaat er iets niet helemaal goed. Zeker niet als in het geval van de medicijnkast in 2006 al werd gezien dat het daar niet goed mee zat, terwijl in september 2010 op hetzelfde gebied een noodsituatie bleek, die volgens de IGZ beslist voor december gecorrigeerd moest worden. 

We vragen twee dingen aan de staatssecretaris:

1.)
Of zij – net als in de zaak van Brandon – wil bemiddelen tussen de nabestaanden en de directie van het REC/Monteverdi/Vivaldi met als doel te bewerkstelligen dat de instelling begint met het maken van excuses voor de in hun instelling ontstane ernstige misstanden;

2.)
En of zij wil bewerkstelligen dat deze instelling door herhaaldelijke slechte rapportages van IGZ tussen 2006 en 2010 onder verscherpt toezicht komt te staan.

Wij zouden haar daar zeer erkentelijk voor zijn.