PVV: tegenoffensief plannen ouderenzorg Rutte II

PVV-Kamerlid Fleur Agema presenteert dinsdag, wanneer de Tweede Kamer zich buigt over de VWS-begroting, een tegenoffensief voor de kabinetsplannen die volgens haar de ouderenzorg volkomen ontmantelen.

Lees hier het volledige bericht op telegraaf.nl

Lees hier het volledige bericht op nu.nl

We ontwaren in de zorg een nieuw elan, een nieuwe ambitie. Ruim één en straks zelfs anderhalf miljoen professionals zetten zich met nieuwe, frisse zin in voor fors minder regels, voor minder overhead, voor veel betere zorg. Economische tegenspoed bovenop de vergrijzing is geen one way ticket tot ellende maar de kans om van vergrijzing verzilvering te maken. Verzilvering van excellente en betaalbare zorg. Het is erop of eronder. Wij zeggen: erop.

De kosten

Als het om zorg gaat wringt het toch een beetje om direct over de kosten te beginnen, zorg gaat immers over mensen. Toch is het praten over de kosten niet meer los te zien van de toekomst. De voorbije periode kwam de zorg als grootste collectieve kostenpost in het verdomhoekje te staan. Een boze vinger werd opgeheven. Pijnlijk was dat. Je zal maar ziek of oud zijn, daar kun je simpelweg niets aan doen.

Er is de afgelopen jaren veel gebeurd om de zorgkosten te drukken. De stijging halveerde, een trendbreuk was daar. Toch wordt er zeer fors bezuinigd op de zorg terwijl de echte uitdaging er in ligt om de zorgkosten niet uit maar in haar jas te laten groeien. Dat is niet zo eenvoudig. Er is lef nodig om de kwaliteit desnoods met straffe hand te waarborgen en heel veel lef om de verstikkende bestuurderscultuur te doorbreken.

Het mooie is dat onze principes de zorg niet alleen veel beter maar ook goedkoper maken. Door nu de macht en het geld weg te trekken uit de top en terug te geven aan de werkvloer bespaar je niet alleen miljarden, je bevrijdt de zorg ook van haar juk. Verlammende regels worden van het getergde lijf geschud, professionals kunnen weer doen waar zij voor opgeleid zijn: zorgen.

Het zou mooi zijn als de recente trendbreuk in de stijging van de kosten zich doorzet, doemscenario’s blijven dan uit en rigoureuze maatregelen kunnen achterwege blijven. Ook wordt het er een stuk gemakkelijker op als op enig moment de economie weer aantrekt, dan groeit het bbp en is er ook meer geld voor zorg. Deze uitgangspunten zijn onzeker maar we hebben er wel de basis voor gelegd in onze begroting 2013-2017 (Zie CBP-KiK).

Wat doet Rutte II?

Het Kabinet Rutte II ontmantelt de ouderenzorg. Het klinkt misschien allemaal wat technisch, het extramuraliseren van zzp1-4, de 60-90 minutennorm, het schrappen van de dagbesteding, het goeddeels schrappen van de huishoudelijke zorg en het schrappen van het recht op zorg maar in gewoon Nederlands zijn het stuk voor stuk maatregelen die de ouderenzorg volkomen ontmantelen.

Een man van 89 in een rolstoel die ook lijdt aan Alzheimer komt het verzorgingshuis niet meer in. Thuis is er geen hulp in het huishouden meer en overdag naar het verzorgingshuis gaan voor de dagbesteding is er niet meer bij. Zonder zorg, hulp of dagbesteding komt hij achter de geraniums te zitten. Vervuild en verpieterd.

Een vrouw van 92 die nog thuis woont en haar pols breekt, krijgt te horen dat ze geen hulp in het huishouden krijgt omdat ze altijd nog haar andere arm heeft. Het huishouden kan wel een paar weken wachten. Spaanse ouderen genieten daarentegen nog even van hun siësta en gratis zorg. Dat is het laffe beleid van Rutte II.

Het kan ook anders. Rutte II bezuinigt (inclusief het Kunduzpakket) 6.8 miljard op zorg. Wij 1.3 miljard, waarvan we één miljard besteden aan het drukken van de groei van de zorgpremie. In 2017 komen we toch uit op een lager tekort dan zij. Hoe dat kan? Wij pakken de linkse hobby’s aan zoals subsidies, ontwikkelingshulp en vergroening. Zij de ouderen en zieken.

Ons land vergrijst in een pijlsnel tempo. Nu al komen de mensen niet meer wandelend maar in een rolstoel het verzorgingshuis binnen. Het aantal plaatsen in verzorgingshuizen en verpleeghuizen moet niet afgebouwd worden, we hebben er juist veel meer nodig. Alleen al het aantal mensen met dementie verdubbelt de komende jaren. Zij kunnen op enig moment simpelweg niet meer thuis wonen. Hierbij ons tegenoffensief tegen de in en intrieste plannen van Rutte II.

Hoe zien wij de ouderenzorg in 2017?

De zorg is bevrijd van het mismanagement. De door fusiedriften ontstane zorggiganten met soms wel honderdduizend ‘klanten’, vijf managementlagen, dure autoparken, megasalarissen en hele administratiekantoren op industrieterreinen hebben plaatsgemaakte voor kleine verpleeghuizen zonder overhead.

De carrousel van disfunctionerende bestuurders en managers – waar de grootste roofridders tonnen toucheerden – is doorbroken. Sterker nog, bestuurders zijn er nauwelijks nog en je wordt het pas na een gewichtige bestuurderstoets.

In het verpleeghuis heeft een eenkoppig bestuur de touwtjes stevig in handen. Vaak is dat een gepensioneerde oudere dame die haar hele leven in de zorg werkte. Ze heeft gezag, verstand van zaken en verlangt de beste kwaliteit.

Wat weggeregeld was, is terug: het geweten. Zorginstellingen werken regelvrij. De bureaus, computers voor van alles en nog wat en de maatpakken zijn de deur uit. Professionals hebben het vertrouwen teruggekregen. Het geld zit niet meer aan de top maar is terug bij de werkvloer, dat zorgt voor veel meer handen aan het bed.

Het verpleeghuis heeft veel weg van die uit de jaren vijftig uit de vorige eeuw. Het is duidelijk geworden dat het niet uitmaakt in wat voor een tijd we leven. Met alle mogelijke technische snufjes van dien of helemaal zonder, het verzorgen van ouderen - van wassen, verschonen, tanden poetsen, haren kammen, aankleden tot wonden verzorgen - kost nog altijd net zoveel tijd als toen.

Verpleeghuizen zijn klein. Een keurig verzorgd thuis en van alle gemakken voorzien, hoewel de luxe er niet van af druipt. Naast de hoofdverpleegkundige is er wel nog iemand die de boekhouding doet op de enige nog overgebleven werkcomputer maar de rest is bezig met het vak, met de bewoners. In een wet vastgestelde rechten zorgen ervoor dat bewoners elke dag onder de douche en naar buiten mogen als ze dat willen.

Kant-en-klaar maaltijden zijn uit de mode. Er wordt overal vers gekookt. De gezellige geur van stamppot met spekjes en worst vult de gangen en in de huizen worden overdag de groenten en aardappeltjes als dat kan samen gekocht en geschild. Het wonen in een verpleeghuis leidt niet tot povere toestanden, een dame blijft een dame, een heer een heer of ze nou thuis wonen of niet meer.

Om de basis goed te regelen is er wel wat veranderd. De inspectie, vroeger nog een wat suffige, papieren ouwe lobbes met een schier eindeloos geduld die bezoeken altijd braaf ruim van tevoren aankondigde, is een krachtige zorgwaakhond geworden: wie de kluit belazert voelt dat, wie niet goed voor haar bewoners of patiënten zorgt is de klos.

Ouderenmishandeling is de kop ingedrukt. Veroordeelden komen niet meer elders in de zorg aan de bak. Het vroegere taakstrafje na het beroven van een oudere met rollator wordt nu beloond met een gevangenisstraf. Beter opgeleid personeel weet goed om te gaan met de nukken die een hoogbejaarde soms parten speelt. Een vader of moeder met de kaak uit de kom, de armen open gebeten, expres niet verschoond of van het toilet gehaald, behoort tot het verleden.

Den Haag heeft ingezien dat het geen enkele zin heeft om voortdurend de systemen – zoals de AWBZ of de onderliggende zorgzwaartefinanciering– te wijzigen of helemaal overboord te gooien. De sector is tot rust gekomen en hoeft niet meer knettergek te worden van al die wijzigingen die ook nog eens enorm veel geld kosten. Systemen zijn gemakkelijker gemaakt, veel meer is mogelijk en bijna alles mag.

Flinke stappen zijn gezet als het gaat om de medische vooruitgang. Of er iets tegen Alzheimer gevonden is, daar zal het in 2017 waarschijnlijk nog te vroeg voor zijn. Wel is het zo dat dit soort vooruitgang de langdurige zorg ontegenzeggelijk zal transformeren. Omdat het van onschatbare waarde is dat mensonterende ziektes overwonnen worden, wordt er volop onderzoek gedaan.

Tot slot

Natuurlijk zien we niet de gehandicaptenzorg of de langdurige psychiatrische zorg over het hoofd. De principes van minder regels, minder overhead, meer kwaliteit en het doorbreken van de bestuurderscultuur gelden breed voor de zorg. Ook heb ik niet onze opvattingen over de curatieve zorg zoals de huisartsenzorg en de ziekenhuizen in dit stuk betrokken, daar komen we op een ander tijdstip mee.

Boven alles, als het om zorg gaat maakt het niet uit of je arm of rijk bent, jong of oud, man of vrouw. Als je ziek wordt is iedereen gelijk. Als je zorgafhankelijk wordt, ben je net zo afhankelijk als ieder ander. En als je een dodelijke ziekte krijgt, doet arm of rijk er niet toe. Uiteindelijk worden we allemaal een keer ziek of oud. Laat economische tegenspoed of vergrijzing geen doemscenario worden maar het recept voor de verzilvering van excellente zorg.