Inbreng debat over het zorgakkoord

"Dáááháááár sta je dan..." Een blamage was het. Dat koningslied. Een aanfluiting. Een golf van ontsteltenis ging door het land. Maar, voorzitter, net als met het koningslied had bij het zorgakkoord ook niemand meer in de gaten dat het op een totaal verkeerd spoor zat.

Niemand zei "nee" tegen de miljarden (bijna zeven) aan bezuinigingen op de zorg. Dit astronomische bedrag aan verschrikkelijke maatregelen is niet eens onderwerp van discussie geweest. Er is alleen wat gekissebist over of de pijn wat meer bij de één of toch wat meer bij de ander moest komen te liggen.

Niemand had meer oog voor die doodzieke bejaarde in z'n bed.

Niemand had meer oog voor die 1,2 miljoen zorgmedewerkers die hun onregelmatigheidstoeslagen kwijt raken terwijl ze al tot de slechtst betaalde overheidsmedewerkers behoren en daarbovenop ook nog eens de beloofde extra collega's niet meer krijgen.

Niemand had meer oog voor de gehandicapten die hun inkomensregelingen kwijt raken, voor de dementerenden die niet meer naar de dagbesteding kunnen, voor de verzorgingshuizen die worden gesloten, voor patiënten die een onverantwoord hoog eigen risico moeten betalen en ook nog eens hun keuzevrijheid voor de specialist kwijt raken.

Ze waren alleen nog bezig met gerommel in de marge met een beetje meer van dit en een beetje minder van dat. Gezellig, dat onderhandelen. "Waar koop jij je stropdas?", was het enige dat nog ter tafel kwam. De ontmanteling van de ouderenzorg? Die bleef gewoon recht overeind. Geen gezamenlijke vuist van de bonden, geen "nee", geen "njet", geen "nein". Geen enkele verontwaardiging, geen vuur. De Abvakabo deed nog een Catshuisje, maar de rest ging voor een Kunduzje.

Tienduizenden verliezen hun baan en de oudjes mogen verpieteren, verslonzen en in hun eigen vuil verkommeren. Voor hen geen hallelujah zoals voor de Cyprioten, de Bulgaren, Roemenen en Grieken. Voor hen geen ouzo, siësta of sirtakietje. Voor heen geen hand over het hart.

Nederland spekt de Europese Unie, er worden miljarden verspild aan ontwikkelingshulp en subsidies, half Zuid-Europa ligt aan het infuus, de massa-immigratie gaat gewoon door en duizenden Bulgaren kunnen naar hartenlust frauderen met onze toeslagen. Onze hoogbejaarden kunnen onderwijl onder de brug slapen.

Willen wij dan doorgaan op de huidige voet van verspilling, fraude en onmogelijke regels? Nee, natuurlijk niet! Maar dat is ook helemaal het punt niet. Omdat kabinet en bonden te slap zijn om de echte problemen in de zorg aan te pakken en daar de miljarden weg te halen wordt de hoogbejaarde geofferd op het altaar van de polderpolitiek. Dat is wat boos maakt, dat is wat tot ontsteltenis leidt.

Ik hoop dan ook oprecht dat die golf van ontsteltenis die het koningslied teweeg bracht vandaag een gevolg krijgt met dit gedrocht van een zorgakkoord.

Het gaat om onze ouderen, onze zieke kinderen en om onszelf als we zorg nodig hebben. Gezondheid is de grootste rijkdom die er is. Van onschatbare waarde en weg als het weg is.