Skip to main content

Inbreng begrotingsbehandeling Koninkrijksrelaties 2017

Voorzitter,
De kabinetsperiode Rutte II is bijna afgelopen.

Gelukkig maar!

Want op vele gebieden heeft het kabinet voor de Ned. burger een lijdensweg gecreëerd.

Vandaag, tijdens dit debat kunnen we de balans opmaken ten aanzien van Koninkrijksrelaties.

Wat heeft het kabinet voor de Nederlandse burger bereikt, rond de problematiek op eilanden als Curaçao en Sint maarten!

Het antwoord is kort.. NIETS!
Er is helemaal NIETS bereikt en NIETS verbeterd!

Laten we beginnen bij het begin: het regeerakkoord.

Daarin was afgesproken dat Nederland vestigingseisen zou gaan stellen aan
inwoners van Curaçao, Sint Maarten en Aruba.
Als die in ons land willen verblijven, zouden ze aan voorwaarden moeten voldoen.
Daarbij werd specifiek een toets op strafblad en inkomen genoemd.

De minister probeerde dit met de eilanden te regelen, maar werd keer op keer met een kluitje het riet in gestuurd.

Op uitnodigingen om erover te praten werd niet eens gereageerd.
Wat natuurlijk neerkomt op pure schoffering.

Collega Bosman van de VVD- fractie probeerde hetzelfde punt nog te regelen met een initiatiefwet.
Maar we kennen de afloop: het mocht niet van de PvdA.

Resultaat: er verandert helemaal niets!

En dat is leuk voor de eilanden, want die zijn weer eens bevestigt in het idee dat het loont om de zaak te traineren!

Werk alles gewoon zoveel mogelijk tegen, en je komt er mee weg!

Voorzitter,
Deze praktijk, deze mislukking, staat in feite model voor ALLES wat er speelt tussen Nederland en het Caribische deel van het koninkrijk.

Alles stagneert.
Niks lukt.
Niks wordt opgelost.

Elke keer staan we hier een waslijst van dezelfde problemen op te noemen.
- Er is steeds weer een nieuwe lijst van financiële problemen!
- Er is steeds weer een nieuwe lijst van misdaad, corruptie en politieke chaos!
Op al die problemen heeft het kabinet gewoon geen enkele grip gekregen!

Het enige dat is gebeurd, is dat er vier jaren zijn toegevoegd aan een toch al veel te lange periode van overzeese ellende.

En dat de Nederlandse belastingbetaler daar weer een veel te hoge prijs voor heeft betaald.

Meer is er niet gebeurd.

Tuurlijk, hier en daar zijn wel eens wat pogingen gedaan om iets aan de problemen te doen.

Denk aan het instellen van een integriteitskamer op het maffia-eiland Sint Maarten.

Maar het enige kenmerk van dat soort pogingen is dat ze altijd in de soep lopen..

Voorzitter,
Dit is een goed moment om de minister zelf eens te vragen om de balans op te maken.

Hoe vindt hij zelf dat het ging!

Hoeveel blinde muren heeft hij zelf geteld, waar hij tegenaan is gelopen..

De minister kan toch niet anders dan toegeven dat we geen millimeter zijn opgeschoten..

En dan rest er natuurlijk maar 1 conclusie.

Als je weet en hebt ondervonden dat de overzeese chaos onoplosbaar is,
dan moet je er gewoon voor zorgen dat Nederland daar niet langer last van heeft.

En dat er in al die bodemloze putten ook geen Nederlandse belastinggeld meer verdwijnt.

Voorzitter,
Het is daarom hoog tijd om eindelijk de eerste stap te zetten om van de eilanden af te komen.

Dat blijft de inzet van de PVV, en we weten wat we daartoe moeten doen.

We moeten namelijk af zien te komen van art. 73 van het VN- handvest.

Dat is cruciaal, omdat dit rare artikel ons op vrijwel alle gebieden een vérgaande zorgplicht voor de eilanden oplegt.

Het dwingt ons ertoe om de eilanden te blijven pamperen.

En datzelfde artikel houdt de Nederlandse bevolking ook nog gevangen in de huidige slechte situatie.

Want het zegt dat de Ned. bevolking niets te vertellen heeft, omdat Nederland niet éénzijdig de banden met de voormalige Antillen mag verbreken.

Dit is simpelweg een dwangbepaling waar we ons zo snel mogelijk van dienen te bevrijden.

Dat blijft de PVV benadrukken, want anders verandert er nooit wat.

Graag een reactie van de minister daarop.

Voorzitter,
Ik heb nog 1 andere vraag voor de minister.

Zolang we onverhoopt nog aan de eilanden vastzitten, wil de PVV in ieder geval de garantie dat de Nederlandse belastingbetaler nooit meer de rekening krijgt gepresenteerd voor financieel wanbeheer op de eilanden.

De nachtmerrie van de grootschalige schuldsanering ligt immers nog vers in het geheugen.

Dat kostte de belastingbetaler miljarden, maar heeft de financiële bende desondanks niet opgelost.

Kan de minister de garantie geven, dat de rekening van financieel wanbeheer op de eilanden niet nog een keer op het bordje van de belastingbetaler komt.