In diverse debatten heb ik het gezegd en ik herhaal het vandaag weer: de PVV is tegen regulering van cannabis. Als eerste verwijs ik naar het nog steeds relevante rapport van de Commissie Van der Donk met de titel “Geen deuren, maar daden.”

Hierin wordt namelijk de conclusie getrokken dat in de wereld van de cannabishandel de coffeeshops maar een bescheiden onderdeel zijn geworden. De teelt en de daaraan verbonden criminaliteit zijn vrijwel autonoom: de productie wordt voor een groot deel afgezet buiten het productiegebied en verhandeld buiten de coffeeshop om naar binnen- of buitenland. Volgens genoemde Commissie heeft het coffeeshopbeleid hierdoor nu nog slechts een heel bescheiden effect op de aanpak van de productie van cannabis en de daaraan verbonden georganiseerde criminaliteit. (p. 40 en 41 van het rapport). Hier is helemaal niets aan veranderd.

Desondanks staan we bijna 4 jaar later aan de vooravond van een experiment. Van-daag behandelen we de zogenoemde Wet experiment gesloten coffeeshopketen. En gezien mijn inleidende opmerking kan ik daar heel kort over zijn: de PVV is faliekant tegen. Het gedoogbeleid is failliet en in plaats van daar lering uit te trekken, gaat de regering nog verder op deze heilloze weg door zelf een bij wet verboden product te (laten) produceren! Dat is al principieel onjuist.

En hoe hypocriet kan de overheid zijn? Wie kent niet de overheidscampagne NIX18? Op de website van de rijksoverheid staat letterlijk: “NIX18 richt zich op het onder-steunen, versterken uitdragen van de sociale norm niet drinken en niet roken tot je 18e.”

Laat ik omwille van het debat daarnaast ook nog een paar inhoudelijke redenen noemen naast het principiële standpunt dat de overheid zich niet schuldig moet maken aan strafbaar gedrag door haar eigen wetten te breken:
1. de vraag naar softdrugs is veel te groot en er is dus veel geld mee te verdienen, het zelf (laten) produceren van wiet onder staatsvlag verandert daar niet aan, het vergroot alleen het aanbod;
2. het grootste deel van softdrugs dat door criminelen wordt geproduceerd, gaat naar het buitenland;
3. de overheid moet drugsgebruik juist ontmoedigen, door het experiment wordt op zijn minst de indruk gewekt dat een jointje op zijn tijd geen probleem is en dat terwijl wetenschappelijk is aangetoond dat jongeren die beginnen met blowen, voor een groot deel na verloop van tijd overstappen op harddrugs;
4. de ‘staatswiet’ moet natuurlijk wel van een goede kwaliteit zijn en dat zorgt er voor dat deze gewild is. Je kan er geld op zetten dat deze ‘staatsplantages’ een crimineel doelwit gaan worden. En dan mag de politie het weer gaan oplossen. Niets voor niets adviseert de politie dan ook om de locatie gebonden beveiliging neer te leggen bij de telers en coffeeshophouders door inzet van particuliere beveiligers.

In een debat op 6 maart 2008 heeft de PVV gewezen op de gevolgen van (toen) 30 jaar gedoogbeleid:
• 30 jr lang is de jeugd opgegroeid met het idee dat softdrugsgebruik niet zo’n probleem is, want de overheid treedt er niet tegen op;
• 30 jr lang hebben ouders in vrees kunnen leven met de gedachte dat hun kin-deren dankzij dat gedoogbeleid gemakkelijk met drugs in aanraking konden komen en in grote getale ook kwamen;
• 30 jr lang heeft de gedoogde verkoop van softdrugs zich over heel ons land kunnen uitzaaien.

Laten we dat gedoogbeleid failliet verklaren. Het gedoogbeleid heeft zich in, inmiddels ruim 40 jaar (1976), niet kunnen bewijzen. Het thc-gehalte in de softdrugs is veel hoger geworden, de verslavende werking daarmee ook en de georganiseerde criminaliteit verdient bakken met geld met de teelt en handel. Dat gaat met het experiment niet veranderen.

Voor dat ‘verbeteren’ is inmiddels ruim 40 jaar lang de kans geweest. Bedoeld om de lokale burger een plek te geven voor zijn jointje, is het verworden tot een crimineel verdienmodel waarin onschuldige burgers de prijs betalen. Laten we nu beginnen aan een nieuwe 40 jaar met een gecoördineerde, intensieve en vooral ook volgehouden repressieve aanpak. Combineer dit met een ontmoedigingsbeleid door de overheid, zodat het voor iedereen en met name jongeren, duidelijk is dat drugs ernstige gevolgen kunnen hebben voor het verdere leven. Het zal niet eenvoudig zijn en het zal lang duren, maar beter laat dan nooit.