WGO Vrouwenquotum 2021

Vz,

Deze minister van OCW en haar voorgangster hebben in de afgelopen regeerperiodes veel werk gemaakt van het invoeren van een zogenaamd ‘ vrouwenquotum’ voor de top van grote bedrijven.
Al vanaf de invoering van een streefcijferregeling voor grote nv’s en bv’s in 2013 heeft de PVV zich verzet tegen het opleggen van dergelijke drang- en dwangmaatregelen aan het bedrijfsleven. Steeds werd er gedreigd met een verplichting en met dit wetsvoorstel is het dan uiteindelijk zover. De overheid maakt zich op om met dwang in te grijpen in het personeelsbestand van commerciële bedrijven.

Onderweg naar het wetsvoorstel lijkt de term ‘vrouwenquotum’ zorgvuldig te zijn weggepoetst. In de Memorie van Toelichting komt het geen enkele keer voor. De PR-afdeling, kabinetsbreed in fte met 10% gegroeid onder Rutte-III, heeft niet stilgezeten. Het ‘evenwichtiger maken van de verhouding tussen mannen en vrouwen’ klinkt stukken sympathieker, maar laten we het benoemen voor wat het werkelijk is: een vrouwenquotum.

De afgelopen jaren heeft de PVV meermaals z’n verbazing uitgesproken over de fixatie van de ministers van Emancipatie, zowel de huidige minister als minister Bussemaker onder Rutte-II. Deze ministers lijken meer begaan met het bedienen van hun eigen ‘old girls network’ aan de top van bedrijven dan met een evenwichtiger samenstelling van mannen en vrouwen onder bijvoorbeeld zorgpersoneel, onderwijzers, vuilnismannen, rioolbuisleggers en sleuvengravers. Uit de Nota naar aanleiding van het verslag begrijp ik dat er diverse projecten lopen, maar dan rijst nog de vraag waarom deze initiatieven in verhouding zo weinig aandacht krijgen vergeleken met dit topvrouwenparadepaardje.

Ik heb begrepen dat er duizenden gekwalificeerde topvrouwen opgenomen zijn in de vacaturebank die desondanks niet worden aangenomen in topfuncties. Dat moet frustrerend zijn voor deze vrouwen, dat geef ik toe. Maar iemands kwalificaties maken iemand nog niet per se geschikt voor een bepaald bedrijf. Er zal ook naar andere factoren worden gekeken, hoe iemand past in een team bijvoorbeeld. Dat geldt net zo goed voor mannen.
Het CPB constateert dat niet duidelijk is hoe verschillende factoren voor het lage aandeel vrouwen aan de top samenhangen. Een aantal factoren speelt in ieder geval een rol: de deeltijdcultuur -Nederlandse vrouwen zijn kampioen deeltijdwerken, uit eigen, weloverwogen keus-, risicoaversie en competitieaversie. De bestaande organisatiecultuur wordt daarbij als belemmering genoemd. Dit wetsvoorstel zal er hoogstwaarschijnlijk toe leiden dat bedrijven gedwongen veranderingen zullen moeten aanbrengen in deze cultuur.
Mijn vraag aan de ministers is of het wel in het belang is van het bedrijfsleven om beproefde en succesvolle structuren aan te moeten passen ten gunste van diversiteitsbeleid?
Zijn alle topfuncties bijvoorbeeld wel geschikt voor deeltijdwerk?
Neem nou het ministerschap, een topfunctie bij uitstek, die lange werkdagen vergt, soms zeven dagen per week. Zou deze minister het werkbaar achten haar ministerschap binnen een vierdaagse werkweek in te vullen? Zouden er voor een kandidaat-minister met deze eis niet tien andere gekwalificeerde kandidaten klaarstaan?

Naast de administratieve lasten vindt de PVV ook de nalevingskosten voor het bedrijfsleven van jaarlijks 2,5 miljoen euro veel te hoog, helemaal nu te verwachten valt dat de effecten van de coronacrisis nog lange tijd zullen doorwerken in bedrijfsleven en economie. Ik kan mij voorstellen dat het bedrijfsleven momenteel andere prioriteiten heeft.
Graag een reactie.

 De PVV blijft van mening dat bedrijven het recht moeten hebben sollicitanten aan te nemen op hun persoonlijke merites en dat andere factoren zoals geslacht of afkomst geen reden mogen zijn voor een voorkeursbeleid, al helemaal niet als dit is opgelegd door de overheid. Positieve discriminatie is wat de PVV betreft ook gewoon discriminatie.
Wat is er gebeurd met de tijdens deze kabinetsperiode tot in den treure bezongen genderneutraliteit vraag je je af. Als er iets niet genderneutraal is, is het dit wetsvoorstel, vz.

Ik vraag de minister wat er gebeurd is met het - om in woke jargon te spreken- non-binaire denken, dat de afgelopen jaren zo hartstochtelijk omarmd is door deze minister en enkele partijen in deze Kamer? Dit wetsvoorstel moet toch tenminste enige cognitieve dissonantie bij hen oproepen mag ik hopen. Bevestigt dit wetsvoorstel bijvoorbeeld dat er slechts twee geslachten bestaan? Geldt het biologische geslacht of het geslacht waarmee iemand zich zegt te identificeren? Voorziet de minister nog aanvullende wetgeving waar andere geslachten ook worden opgenomen binnen het gewenste evenwicht? We houden ons hart vast voor de almaar uitdijende diversiteitsdwang, vz.
Graag een reactie hierop van de minister.

We hebben ons steeds kritisch uitgelaten over de cultuurmarxistische dwaalleer en de gevolgen ervan.
Ik wil me vandaag vooral bij een praktische vraag houden, vz. In het kader van ‘ onnodige sekseregistratie’ hebben minister en partijen geijverd voor het afschaffen van de geslachtsaanduiding op identiteitsbewijzen. Die verdwijnt binnen vijf jaar van de ID-kaarten en mogelijk ook van de paspoorten. Hoe verifieert een bedrijf in dat geval het officiële geslacht van een sollicitant in het kader van het naleven van deze wet? Door een geboortecertificaat te overleggen? Of door een aanname te doen op basis van uiterlijk, zoals kleding of biologische kenmerken? En dit terwijl de overheid zelf op de website ‘ Werken voor Nederland’ inmiddels niet meer naar het geslacht van de sollicitant in de sollicitatieformulieren vraagt. Hoe verhoudt zich dat, vraag ik de minister van OCW? Voelt de minister de cognitieve dissonantie al of blijft ze ferm in haar contrasterende overtuigingen en tegengesteld handelen?
Mijn advies: hou toch eens op met die diversiteitswaanzin. Quota zijn discriminerend, hoe je het ook wendt of keert. Het is bovendien een diep ingrijpen in de organisatie van commerciële bedrijven die het recht zouden moeten hebben een daadwerkelijk genderneutraal aannamebeleid te voeren.