Sinds 1960 heeft Nederland 106 miljard euro aan ontwikkelingshulp gegeven, verdeeld over 160 landen. In totaal gaf het Westen in de afgelopen vijftig jaar 2300 miljard dollar aan hulp. Staat vast of deze miljarden hebben geholpen? Het antwoord is helaas nee. Weliswaar zijn er op microniveau voorbeelden te geven van ontwikkelingsprojecten die wel (deels) geslaagd zijn, maar daarmee wordt niet aangetoond dat ontwikkelingshulp over het algemeen helpt, zeker niet als het gaat om macro-economische resultaten. Ondanks jarenlange hulp van het Westen gleden bijvoorbeeld Burundi, Liberia, Sierra Leone, Somalië en Sudan in het verleden stuk voor stuk af naar zogenoemde ‘failed states’, mislukte staten waar de overheid niet of nauwelijks gezag heeft. Niger, Togo, Zambia en Madagaskar kregen tussen 1980 en 2002 zelfs meer dan 10% van hun Bruto Binnenlands Product (BBP) aan hulp, maar in al die landen daalde in diezelfde periode het inkomen per hoofd van de bevolking. Ontwikkelingshulp lijkt dus zinloos.

Maar het kabinet durft de realiteit niet onder ogen te zien en gaat onverminderd door met het bedrijven van illusiepolitiek. Ook dit jaar geeft het kabinet namelijk weer meer dan 4 miljard euro uit aan ontwikkelingshulp. Vorig jaar was dat 0,81% van het BBP en daarmee zit Nederland ruim boven de internationale norm van 0,70%. Wereldwijd geven alleen Noorwegen, Zweden en Luxemburg een nog groter deel van hun BBP aan ontwikkelingshulp. Andere Westerse landen geven fors minder: Duitsland geeft 0,36% en Italië 0,20%. Nieuwe EU-lidstaten geven nog minder: Polen bijvoorbeeld 0,09% en Roemenië gaf in 2006 zelfs geen cent. Het EU-gemiddelde lag vorig jaar op 0,32%. Vastgesteld kan dus worden dat minister voor Ontwikkelingssamenwerking, Bert Koenders (PvdA), ver voorop loopt met het verkwisten van belastinggeld. 

Voor de Nederlandse belastingbetaler is het erg zuur dat Nederland tweeënhalf keer zoveel aan ontwikkelingshulp geeft dan het gemiddelde EU-land. En dat niet tot op de laatste cent kan worden aangetoond dat al die miljarden zinvol zijn besteed en dat bijna 6 miljard Nederlandse ontwikkelingseuro’s niet eens zijn verantwoord, is nauwelijks te bevatten.

Daarnaast word ik er niet vrolijk van dat veel landen waar Nederland een ontwikkelingshulprelatie mee heeft het niet zo nauw nemen met de mensenrechten, en dan druk ik me heel voorzichtig uit. Zo is in precies de helft van de 36 ‘partnerlanden’ homoseksualiteit een strafbaar feit, in sommige van die landen kan daar zelfs de doodstraf voor worden opgelegd. Verder zijn een groot aantal ‘partnerlanden’ lid van de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) die in 1990 de ‘Caïro declaratie over mensenrechten in de islam’ tot stand bracht waarin niet alleen staat dat alle mensen verenigd zijn in hun ondergeschiktheid aan Allah maar ook dat alle rechten en alle vrijheden van mensen onderworpen zijn aan de sharia. Een declaratie dus die met mensenrechten niets van doen heeft.

Inmiddels bouwt het kabinet de ontwikkelingshulprelatie met mensenrechtenschenders als Cambodja, China en Zimbabwe weliswaar langzaam af, maar voor andere ondemocratische landen die de mensenrechten op structurele wijze schenden en ieder jaar weer bakken met Nederlands belastinggeld ontvangen, zoals Egypte, Jemen en Vietnam, geldt dat minister Koenders niet toezegt de hulp stop te zetten. Dit kabinet zegt in internationaal verband op te komen voor de mensenrechten, maar blijft ondertussen de meest foute regimes gewoon van hulp voorzien en dat kan ik niet anders kwalificeren als ronduit dubbelhartige, hypocriete politiek.

De Partij voor de Vrijheid vindt dat de ontwikkelingshulp, behoudens noodhulp, moet worden afgeschaft. In de vorm van verlaging van de inkomstenbelasting geven wij die miljarden terug aan de burger. Die kan vervolgens zelf bepalen of hij dit geld al dan niet aan goede doelen wil besteden. Bovendien ben ik voor het afschaffen van protectionistische maatregelen, zoals invoerheffingen en invoerquota. Anders dan het geven van ontwikkelingshulp zou dat de ontwikkeling van arme landen wél bevorderen. Geen aid maar trade. De afgelopen halve eeuw is er al veel te veel belastinggeld verspild aan ontwikkelingshulp, laten we ervoor zorgen dat er niet nog meer door u verdiende centen in de bodemloze ontwikkelingshulpput verdwijnen. Stop daarom met de collectieve ontwikkelingshulp, en wel meteen!