WGO Emancipatie

Vz, we hadden de hoop dat het WGO van vorig jaar het laatste emancipatiedebat zou zijn geweest met deze minister die meer activist is dan dienaar van de Kroon, maar helaas is dat niet gelukt.

Wat heeft deze minister voor elkaar gekregen na bijna vijf jaar ministerschap?
Ze heeft zich vooral sterk gemaakt voor de arbeidspositie van haar “old girls network” voor de absolute top van het bedrijfsleven. Het gaat de minister niet om de onevenredige vertegenwoordiging van mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt als geheel genomen, nee, deze minister heeft uitsluitend oog voor de onevenredige vertegenwoordiging binnen de meest prestigieuze functies en ze wil dan ook dat vrouwen deze topfuncties, louter en alleen omdat ze vrouw zijn, in de schoot geworpen krijgen. Inmiddels zijn we al zo ver heen dat onze overheid zich actief bemoeit met het personeelsbestand van het bedrijfsleven.

Deze minister staat trots toe te kijken hoe een handjevol militante wokewappies onze samenleving verdeelt en kapotmaakt. Ze wil het zelfs niet meer opnemen voor vrouwenemancipatie. Na meer dan 170 jaar feminisme dreigt nu het begrip vrouw uitgewist te worden. Want biologie is ondergeschikt gemaakt aan ideologie en gevoelens. Er wordt gepraat over ‘personen die menstrueren’ en ‘personen met een baarmoeder’ en de fysieke veiligheid van vrouwen en meisjes komt in het gedrang door voorgenomen wetgeving die het makkelijker maakt voor mannen om zich als vrouw voor te doen en zich toegang te verschaffen tot bijvoorbeeld kleedkamers en toiletten. Wie zich tegen deze gevaarlijke ideeën verzet, wordt gecanceld, van academici tot schrijfsters van kinderboeken. Zelfs feministische vrouwelijke hoogleraren zijn niet veilig voor de Woke Revolutionaire Garde. De overeenkomsten met de gruwelen van de Grote Proletarische Culturele Revolutie, worden met de dag zichtbaarder. Neem Kathleen Stock, hoogleraar Filosofie aan de Universiteit van Sussex. Ze waagde het in haar boek ‘Material Girls’ tot de conclusie te komen dat het raadzaam is om transgenders in situaties waarbij de veiligheid van vrouwen in het geding is, zoals in vrouwengevangenissen, niet op basis van hun gevoelde identiteit als man of vrouw, maar op basis van hun oorspronkelijke geslacht te beschouwen.

Ik vraag de minister haar visie te delen hoe zij denkt over de frictie tussen de rechten van transpersonen en vrouwen. Is zij het eens dat de woke-ideologie gevaren met zich meebrengt voor vrouwenrechten die in de loop van 170 jaar bevochten zijn? En heel specifiek: hoe ziet zij de rol van transgenders in de vrouwensport?

De PVV heeft de afgelopen jaren vaak een lans gebroken voor de problemen van mannen, met name jonge mannen. De achterstelling van jongens in het sterk gefeminiseerde onderwijs, de 100.000 jonge mannen die zijn verdwenen op de arbeidsmarkt, oververtegenwoordiging als het gaat om bijvoorbeeld zelfmoord, alcoholverslaving en de discriminatie van mannen bij het solliciteren naar de zogenaamde ‘vrouwenberoepen’, zoals recent internationaal onderzoek van onder meer de UvA uitwijst. Omgekeerd worden vrouwen niet benadeeld naar functies die voornamelijk nog door mannen worden bekleed, zoals softwareontwikkelaar. Is de minister bekend met dit onderzoek? Herkent zij de conclusie van de onderzoekers dat we de stelling dat vrouwen altijd de achtergestelde groep zijn op de arbeidsmarkt moeten nuanceren? En zo ja, wat betekent dit voor toekomstig emancipatiebeleid?
Deze minister kwam vlak voor de opening van het academische jaar met de oekaze aan universiteiten om ‘genderplannen’ op te stellen en ze dreigde zelfs met het stopzetten van subsidies. De minister gaf alvast enkele richtlijnen mee aan de universiteiten. ‘Controleren van de fysieke omgeving’ ter voorkoming dat kunstwerken op de campus als microagressie kunnen overkomen. En: ‘Vakken over gender, intersectionaliteit en ongelijkheden.’ Daarmee raakt zij aan de academische vrijheid en het wetenschappelijk denken.
Terwijl de minister hier de universiteiten aanzet tot een klopjacht op zogenaamde microagressie, ontweek ze stelselmatig vragen over de voortwoekerende islamitische agressie tegen LHBTI. Ze kwam zelfs met symboolwetgeving aan, waarbij het al geldende algemene verbod op discriminatie in Artikel 1 van de grondwet wordt uitgebreid, specifiek voor lhbti. De ene groep wordt daarmee net iets gelijker dan andere groepen burgers. Symboolwetgeving van de bovenste plank, die bovendien tot een wedloop uitnodigt van allerlei specifieke groepen die OOK een bijzondere vermelding willen.

Wat vindt de minister van de intimidatie en het geweld tegen LHBTI vanuit islamitische kring in eigen land en daarbuiten? Lhbti-mensen hebben meer te vrezen van islam dan van zogenaamde micro-agressie die historisch erfgoed aan de muur van een universiteit met zich mee zou brengen, vz. Die hebben jarenlange gevangenisstraf te vrezen, marteling, de doodstraf zelfs. Kijk naar Qatar, waar homo’s welkom zijn op het WK volgens topman Nasser Al Khater, maar wel onder het dreigement dat ze hun homoseksualiteit niet moeten tonen. Dat is namelijk strafbaar in dat land. Ik heb de minister daar nog niet over gehoord, dus daarom een reactie graag.

Voorzitter, hier zit een zelfbenoemde activiste die aanzet tot een grote Culturele Zuivering op de Nederlandse universiteiten. Een activiste die graag met het vingertje wijst naar niet-islamitische landen als Hongarije, waar overigens niet actief op homo’s wordt gejaagd zoals bijvoorbeeld in Amsterdam. Waarom is dit eigenlijk, vraag ik de minister. Waarom deze hypocrisie? Waar is uw activisme nu? Graag een antwoord.

Deze minister roept een tv-persooonlijkheid tot de orde die een grap maakt op tv, wat ongekend is, ze geeft een oekaze uit aan speelgoedwinkels om geen jongens- en meisjesspeelgoed te onderscheiden, maar ze heeft in vijf jaar tijd nog niet één krokodillentraan gelaten bij de jarenlange systematische afbraak van het onderwijs, waarvan haar eigen D66 overigens één van de grootste aanjagers is. Mevrouw Van Engelshoven heeft als minister jarenlang de hoogste prioriteit gegeven aan problemen die 0,6% van de bevolking zegt te ervaren, terwijl onder haar bewind inmiddels 25% van de vijftienjarigen functioneel analfabeet is. Dat is de erfenis van deze minister én van tien jaar Rutte, vz. Een erfenis waarvoor elke rechtgeaarde liberale partij zich diep zou moeten schamen.

Tweede termijn WGO Emancipatie

Intolerant activisme wordt herkend door de semantische oorlogvoering waar woke activisten van gebruikmaken en die door de MSM kritiekloos wordt overgenomen. Die vindt haar weg naar activistische politici en ministers en via hen naar ambtenaren en beleidsmakers, die de Newspeak als vanzelfsprekend implementeren in beleid. Zelfs een genuanceerde tegenwerping van critici wordt daarmee buiten de heersende orde geplaatst, zodanig dat de overgrote meerderheid die die kritiek deelt, vanuit eigenbelang stil blijft.

Een mooi voorbeeld is het misbruik van het begrip ‘fobie’.

Islamofobie is geen fobie in de letterlijke betekenis van het woord. Het is gefundeerde kritiek op een ideologie die vrouwen, lhbti, andersgelovigen, geloofsverlaters en critici onderdrukt en vervolgt tot aan de rand van de hel. Het is geen fobie als pathologisch verschijnsel zoals een hysterische angst voor spinnen. Islamkritiek is een gezond mechanisme om onze westerse vrijheden te beschermen tegen een vijand van buiten en van binnenin.

Hetzelfde zien we gebeuren bij ‘transfobie’. Ook wij koesteren geen hysterische angst voor transmensen. We gunnen hen alle goeds en een waardig, zinvol leven waarin ze kunnen zijn wie ze willen zijn.
Maar er past nuance in de verbeten strijd van een handjevol fanatici die met intimidatie, met doodsbedreigingen, met dreigen met ontslag en cancelen hun eigen minderheidsstandpunt willen opleggen aan de overgrote meerderheid. Zie de behandeling van J.K. Rowling en professor Kathleen Stock, zie de diversity officers die steeds meer macht aangereikt krijgen. Het gevolg is ook hier dat, via een activistische minister ambtenaren en bestuurders, het minderheidsstandpunt mainstream wordt, waartegen niemand, uit louter eigenbelang voor de carriere, zich meer durft te verzetten.
Nadat we jarenlang allerlei taboes hebben opgeruimd, worden er nu in razend tempo nieuwe taboes geïntroduceerd.

Ik denk daarbij aan het taboe om islam te kritiseren, om nuances aan te dragen in het debat over de transitie van jonge kinderen van het ene geslacht naar het andere, een proces dat onomkeerbaar is en vaak zeer schadelijke gevolgen heeft voor het welzijn van betrokkenen. Ik denk aan het impliciete verbod op kritiek op het heersende narratief over het redden van het klimaat en aan het taboe op rationele kritiek op massa-immigratie en de ontwrichtende gevolgen daarvan. Zomaar wat voorbeelden van nieuwe taboes.
Het debat, de basis van een open samenleving, wordt daarmee onherstelbaar beschadigd.

De enige remedie daartegen is het bewaken van de vrijheid van meningsuiting. En daarin heeft deze minister verzaakt. Dat is haar toe te rekenen.

En daarom de volgende motie:

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

verzoekt de minister om de VSNU te wijzen op de gevaren van het beperken en zelfs van de breidel van rationele kritiek die wetenschappers ertoe brengt om, tegen hun eigen inzichten in, te buigen voor het heersende narratief en daartoe de universiteitsbestuurders indringend te verzoeken de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van wetenschapsbeoefening, veel meer dan nu het geval is, te waarborgen

en gaat over tot de orde van de dag.