Hieronder een blogbijdrage die PVV Tweede Kamerlid Teun van Dijck schreef voor de site van het dagblad Trouw.

Het zittende kabinet Balkenende IV houdt stoïcijns vast aan het regeerakkoord uit angst voor de verkiezingen. De formatie hangt aan een zijden draadje en externe ontwikkelingen, zoals de kredietcrisis, de hoge olieprijs, de oplopende inflatie, schreeuwen om daadkrachtig overheidsingrijpen, maar helaas blijft het stil, muisstil in Vak K.

We zagen dit ook met de overname van ABN-Amro vorig jaar. De Minister President en onze minister van Financiën verscholen zich achter allerlei procedures om maar vooral geen fouten te maken. Maar soms is het noodzakelijk om leiderschap te tonen, met je vuist op tafel te slaan en te zeggen tot hier en niet verder. Dit vereist Lef met een gezonde dosis charisma!

Deze angst om fouten te maken en de slechte vooruitzichten in de peilingen, houden dit kabinet gevangen in vluchtgedrag, waarbij problemen op tactische wijze worden ontweken.

Om toch hier een daar een goedkoop succesje te kunnen boeken vlucht het kabinet weg in symboolpolitiek. Vorige week nog had ik een debat over de fiscale aanpak van topinkomens in de private sector. Wouter Bos gesteund door de coalitiepartijen sloeg zichzelf op de borst:  hij was de eerste minister van Financiën, die eindelijk eens iets deed tegen de exhibitionistische zelfverrijking aan de top. Deze vergeldingsdrang woog kennelijk zo zwaar, dat hij geen kritiek duldde van niets en niemand.

Het debat, dat van 17:00 uur tot 2:00 uur de volgende ochtend duurde, kreeg daarom zelf een zeer symbolisch karakter. Iedereen was het erover eens dat we hier te maken hadden met een zeer complex wetsvoorstel, dat door alle financiële experts in het land werd gekwalificeerd als broddelwerk. Toch moest en zou dit wetsvoorstel door de tweede kamer worden gedrukt. Een beschamende vertoning!

Het wetsvoorstel is een grote gatenkaas en slaat de plank namelijk volledig mis. Enerzijds wil het de excessieve gouden handdrukken en pensioenregelingen van topbestuurders beteugelen door werkgevers met een extra boeteheffing op te zadelen, m.a.w. het raakt de werkgever en niet de manager zelf. Daarnaast zijn deze fiscale maatregelen zo makkelijk te ontwijken dat het effect verwaarloosbaar klein zal zijn. Anderzijds wil het de lucratief belangen van private equity managers aanpakken door hen in Box 1 te belasten, terwijl het gros reeds werkt vanuit een Aanmerkelijk Belang BV en dus belast wordt in Box 2.

Ik heb nog geprobeerd, samen met Frans Weekers (VVD) om de schade enigszins te beperken door een drietal amendementen in te dienen, maar helaas tevergeefs. Morgen gaan we stemmen en nu maar hopen dat de 1e kamer dit wetsvoorstel naar de prullenbak verwijst.

Dergelijke symboolpolitiek ondermijnt de democratie en de rol van de tweede kamer als controlerend orgaan. Als partijen niet meer bereid zijn het kabinet terug te fluiten bij symboolwetgeving of broddelwerk, is het einde zoek. Een dergelijke attitude veroorzaakt grote schade aan het vestigingsklimaat, het imago en de concurrentiepositie van Nederland.

Met zo’n kabinet en met dergelijke coalitiepartijen, heb je geen oppositie meer nodig!

Klik hier om de blog te lezen op de website van Trouw.