In het weekblog dat PVV Tweede Kamerlid Richard de Mos deze week schrijft op de site van Trouw pleit hij ervoor Zeeland via een bindend referendenum zelf te laten beslissen over de ontpoldering van de Hedwigepolder.

Geef Zeeuwen bindend referendum 

Wie aan Zeeland denkt, denkt aan een landschap dat een lappendeken is van polders en dijken, aan akkerbouwgronden doorsneden met vaarten en kreken en buitendijks aan slikken en schorren. Als het aan de milieuclubs ligt duurt dit beeld niet lang meer, Zeeland moet worden ontpolderd en het liefst zo snel mogelijk.

Omdat er in de Westerschelde gebaggerd gaat worden om de vaargeul naar Antwerpen bevaarbaar te houden eisen de milieuclubs natuurcompensatie voor eventueel aangerichte natuurschade. Miljoenen euro’s van uw belastinggeld moet worden aangewend om de dijken in Zeeland door te steken om het zo zwaar bevochten land waar generaties van boerenfamilies op wonen terug te geven aan zee.

We weten wat we verliezen als de milieuclubs hun zin krijgen: goede akkerbouw grond, het geluk van vele boerenfamilies, maar ook prachtige natuur. Want een werkbezoek aan de Hertogin Hedwigepolder en Het Zwin afgelopen vrijdag heeft mij geleerd dat de mens ook onderdeel uit kan maken van mooie natuur. Tussen de akkers staan prachtige bomenrijen en is er volop leven. De fazant, de patrijs en vele roofvogels kunnen in deze polders hun geluk niet op. Wie gaat bepalen welke natuur beter is en wat er voor wat moet wijken?

Wat er voor de ontpoldering terugkomt is reuze onzeker. We laten een stuk land onderlopen met water, dat land verzilt en vanaf dat moment zal er nog maar weinig op groeien. Ecotoerisme is volgens de milieuclubs de nieuwe geldleverancier voor Zeeland. Ik betwijfel of die ene vogelkijker, met een goed gevulde knapzak met boterhammen en een flesje water, die per dag langskomt de Zeeuwse economie veel euro’s zal brengen. Het zal de milieuclubs wel vele euro’s opleveren, hun drijfveer naar nieuwe grondgebieden, moeten toch vooral gevonden worden in de beheergelden die zij voor hun gebieden krijgen.

Het meest verwerpelijke is toch wel dat we juist in Zeeland, de provincie waar zowat iedere inwoner nog wel iemand kent die tijdens de Watersnoodramp van 1953 is omgekomen, de dijken willen gaan doorsteken. Vele boeren zitten al dertien jaar, sinds de tweede verdieping van de Westerschelde in 1996, in een ondraaglijke onzekerheid of zij hun land moeten verlaten.

In april nog vierden de Zeeuwen feest, de regering had laten weten dat de natuurcompensatie buitendijks zou geschieden. Maar een uitspraak van de Raad van State zorgde ervoor dat ontpolderen toch weer een serieuze optie is. Het Kabinet moet ervoor zorgen dat er een einde komt aan dit ja/nee-verhaal. Laat de Zeeuwen voor eens en voor altijd zelf een uitspraak doen over wel of niet ontpolderen van het land waar zij wonen; geef hen een bindend referendum.

Bron: Trouw