In het weekblog dat PVV Tweede Kamerlid Richard de Mos deze week bijhoudt op de site van Trouw betoogt hij dat het een goede zaak zou zijn om het klimaat beleid eens aan een gedegen kosten-batenanalyse te onderwerpen.

Maak kosten-batenanalyse klimaatbeleid 

Deze week is in navolging van Al Gore’s ‘An Inconvenient Truth’ de film ‘The Age of Stupid’ in première gegaan. Goed nieuws voor de zo actieve klimaatlobby, want in de film wordt alles uit de kast gehaald om burgers te overtuigen dat de wereld aan de rand van de afgrond staat.

Zo gaat Sydney in vlammen op, wordt Las Vagas bedolven onder woestijnzand en komt London onder water te staan. En van dit alles zijn wij mensen de schuld.

Toch is het nog niet zo lang geleden dat we met zijn allen in de veronderstelling waren dat er een nieuwe ijstijd in aantocht was. Het NRC Handelsblad kopte in 1974 nog: ‘Verwachting voor de komende honderd jaar; kouder dan normaal’. Tussen 1940 en 1975 steeg de CO2-concentratie, maar daalde de gemiddelde temperatuur, dus de bangmakerij was toen gericht op een nieuwe ijstijd. Van de top tien van strenge winters ooit in De Bilt gemeten komen er zes uit de periode 1940-1975.

Toen tien jaar geleden de aarde, als gevolg van een zeer sterke El Nino, een periode van opwarming kende heeft de politiek, zeker na de hype rondom ‘An Inconvenient Truth’, besloten de opwarming van de aarde in zijn geheel toe te wijzen aan de menselijke CO2-uitstoot. Terwijl de mens slechts verantwoordelijk is voor 3 tot 6% van alle CO2-uitstoot, worden de rol van de zon, veel of juist weinig zonneactiviteit en de wolken ernstig onderschat. Door politiek zoveel geïnvesteerd te hebben, is men blind voor elk tegengeluid, zelfs nu blijkt dat de gemiddelde temperatuur op aarde na het uitbrengen van de film van Al Gore is gedaald. Ondanks de verder stijgende gehalten CO2 wil het maar niet warmer worden en wil de zeespiegelstijging maar niet doorzetten.

Laten we nu eens beginnen om een onderscheid te maken tussen milieubeleid en klimaatbeleid, iets wat de klimaatlobby nooit doet. Groeiende welvaart heeft geleid tot een enorme verbetering van het milieu. In ons land zijn enorme milieusuccessen geboekt: schonere rivieren, schonere lucht, de terugkeer van dieren zoals de ooievaar, de lepelaar, de bever en de zeearend. Nederland heeft bijna viermaal zoveel bos als in 1700, toen er nog maar 100.000 hectare bos resteerde. In januari 2009 berichtte het KNMI nog dat het aantal mistdagen is gehalveerd, omdat de luchtvervuiling de afgelopen decennia zo sterk is gedaald. Voor klimaat is geen beleid te maken, klimaatveranderingen zijn van alle tijden, daar heeft de nietige mens weinig invloed op.

Wat we wel weten is dat er sinds 1992 meer dan honderd internationale conferenties geweest zijn, dat er een Kyotoprotol ligt, dat er subsidies voor wind- en zonne-energie zijn, dat er handel is in emissierechten en dat Kopenhagen, waar het allemaal nog veel ‘beter’ moet, voor de deur staat. Miljarden verslindende projecten, zonder meetbare resultaten. Wordt het niet eens tijd voor een kosten-batenanalyse aangaande het klimaatbeleid, met hierin opgenomen alle kosten in euro’s en de gewenste baten in een afname van de temperatuur in graden Celsius en in een daling van de zeespiegel in meters, zodat we weten of we nu wel zo verantwoord bezig zijn?

Bron: Maak kosten-batenanalyse klimaatbeleid

Zie ook:
Dagelijkse Standaard: Kosten baten-analyse klimaatbeleid