PVV-Kamerlid en klimaatwoordvoerder Richard de Mos start een counterblog tegen minister Jacqueline Cramer van VROM. Die startte woensdag een blog op de website van haar ministerie in aanloop naar de klimaattop in Kopenhagen. Hij betoogt in zijn eerste blog dat Cramer angst zaait met haar paniekverhaal over het smeltende ijs langs de top van de Afrikaanse berg Kilimanjaro.

Klik hier om het artikel op Telegraaf.nl te lezen.

Kilimanjaro ten onrechte icoon opwarming

Minister Cramer stelt in een blogbericht op de site van het ministerie van VROM dat over 20 jaar het laatste ijs op de top van de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika, verdwenen is als gevolg van klimaatverandering. Ze volgt hierbij slaafs een recente publicatie van Lonie Thompson ge-edit door James Hansen, een klimaatfanaat, die de bazen van kolencentrales voor een soort straftribunaal wil brengen.

Georg Kaser, hoogleraar aan de universiteit van Innsbruck, heeft in 2004 al bewezen dat het smelten van de kleine ijskap op de top niet door het broeikaseffect, maar door ontbossing van de bergflanken komt. Hierdoor neemt de luchtvochtigheid af, met minder neerslag tot gevolg. Tegenlicht wijdde al eens een lange documentaire aan de Kilimanjaro-leugen, die ook één van de vele misvattingen uit Al Gore's Oscarwinnende science-fiction documentaire is.  

Het is kwalijk dat een minister blind vaart op tendentieuze pseudo-wetenschappelijke publicaties van een handvol door de politiek gesponsorde klimaatalarmisten, die wereldwijd de pers halen, maar die door echte wetenschappers allemaal snel naar het land der fabeltjes worden verwezen. 

Niet alleen de Kilimanjaro geldt als icoon voor de opwarming van de aarde, ook de ijsbeer wordt misbruikt. Drijvend op zijn laatste ijsschots moet de ijsbeer de laatste der Mohikanen zijn in Winterwonderland. Tellingen van ‘polarbearexpert’ Mitchell Taylor wijzen uit dat de ijsberenberenpopulatie groter dan ooit is. Wellicht slecht nieuws voor de zeehondjes.

Met haar eigen degelijke wetenschappelijke achtergrond, zou je toch enig scepticisme van onze milieuminister mogen verwachten.

De minister noemt de PVV de 'politieke tak van het klimaatscepticisme' en zij verwijt mij ‘politieke munt’ te willen slaan uit de klimaatverandering. Ik wil niets geen politieke munt slaan, maar wil wel voorkomen dat de munten van de belastingbetaler bij miljarden tegelijk worden gespendeerd aan projecten, waarvan niet bewezen is dat zij noodzakelijk zijn. De PVV wil een dam opwerpen tegen het eenzijdige geluid in het klimaatdebat en het permanente angstzaaien door de milieubeweging. Het is jammer dat wij geen bondgenoot vinden in onze milieuminister, die, met haar achtergrond, beter zou moeten weten.