Richards tweede counterblog op de blog van minister Cramer van 5 november.

Minister Cramer geen aspirant klimaatmiljardair 

 Minister Cramer bezweert in haar weblog dat 'wij' geen terugtrekkende beweging maken. Wie die 'wij' zijn wordt niet helemaal  duidelijk, maar het is te vrezen dat ze de kerk van klimaatalarmisten bedoelt. Een Britse rechter heeft zojuist het geloof in klimaatverandering officieel gelijk gesteld aan een religieuze overtuiging (zie artikel). Het is dan ook niet verwonderlijk dat de mensen die zich het meest hebben vereenzelvigd met de klimaatwaan het minst geneigd zijn terugtrekkende bewegingen te maken. In de psychologie noemt met dit een cognitieve dissonantie.


Cramer blogt naar aanleiding van een toespraak van de Nederlandse kroonprins tijdens het staatsbezoek in Mexico. De prins schaart zich in deze toespraak geheel aan de zijde van Al Gore. Beide willen CO2-uitstoot niet direct verbieden, maar de oplossing meer zoeken in een nieuwe generatie energiedragers. De zon is onze enige energiebron, zegt de Prins, die er de wijsheid van de Mexicaanse Azteken bijhaalde. Misschien een idee om de Raad van Bestuur van Koninklijke Shell te vervangen door een inheemse indianenstam met kennis van de sterren? Toch heeft de prins een punt. Fossiele brandstoffen zijn uiteindelijk ook opgeslagen zonne-energie waarbij miljoenen jaren geleden ook immense hoeveelheden CO2 uit de atmosfeer zijn gehaald zodat onze planten nu CO2-honger leiden. Nu we die opgeslagen zonne-energie volop gebruiken en de CO2 weer netjes in kringloop brengen - tot vreugde van de plantenwereld - is het ineens niet goed.

Is het toeval dat de Koninklijke Familie in de Quote 500 zojuist miljardair af is verklaard? En dat Al Gore net via de New York Times in opspraak is gekomen als persoon die hard op weg is om de eerste klimaatmiljardair ter wereld te worden? Natuurlijk gelooft Al Gore heilig in zijn missie, maar of deze werkt voor het milieu is dubieus. Het werkt wel voor zijn portemonnee, dankzij de investeringen van zijn bedrijven in 'duurzame energie'en emissierechtenhandel. Kopenhagen zal de emissiehandel hevig aanwakkeren, en zijn beleggingen daarin begunstigen. De jaarlijkse 130 miljard euro die omging in emissiehandel in 2006 zal groeien naar meer dan een biljoen in 2012. Tenminste, als de angstig gemaakte neuzen maar één kant op blijven staan en de subsidiekraan richting zonne-energie en smart grid technologie maar verder wordt open gedraaid. Ligt hier een kans voor ons Koningshuis om met de juiste investeringen de verloren miljardairstatus snel terug te winnen? Als olie maar niet te veel zakt op de beurs dan! Perfect dus: geen korte termijn CO2 doelen in Kopenhagen maar wel een steviger fundament voor grote marktverstorende subsidies. Premier Kok bedacht daar ooit een mooie term voor: "exorbitante zelfverrijking". Nu dus van toepassing op de klimaatelite.                    

Ik vermoed dat Minister Cramer zelf niet tot de aspirant klimaatmiljardairs behoort. Daarom wil zij geen terugtrekkende beweging en echte harde afspraken. Daar heeft ze zoals ze schrijft "het complete Nederlandse journaille" voor over de vloer gehad. Is dat een nieuwe trend? De sceptici wegzetten als 'deniers' en de journalistiek, die eindelijk de zogenaamde klimaatconsensus wat kritischer  onder de loep neemt, wegzetten als ' journaille'. Louis van Gaal is er niets bij! "Er mag geen gesteggel meer zijn over de inhoud", zo roept Cramer ferm over haar beoogde Kopenhaagse klimaatakkoord. Een variant op Schwarzenegger's "The debate is over". Wie bepaalt dat eigenlijk? De PVV stelt vast dat de internationale wetenschap nog volop debatteert, naar aanleiding van steeds weer nieuwe bevindingen. Zelfs de IPCC topwetenschapper Mojib Latif heeft het inmiddels over enkele decennia van afkoeling.

Minister Cramer is er trots op dat een stapel van meer dan 200 onleesbare pagina’s die er in juni lag "nu, een goeie maand voor de top begint, is teruggebracht tot een handzaam formaat." Goed nieuws voor onze minister: er is al een heel beknopt leesbaar stuk beschikbaar voor iedereen. Het 16 pagina's dunne Sceptics Handbook van de Australische Joan Nenova. We wensen de minister veel leesplezier!