Vanaf deze week schrijft PVV-Kamerlid Raymond de Roon een serie van 3 kritische weblogs over de Europese grondwet, het verbouwen daarvan tot een aangepaste versie waar dan ook wel of niet een tweede referendum over gehouden zou moeten worden en alles eromheen. Lees hieronder het eerste deel en hou de site van NRC in de gaten voor de volgende twee op donderdag 21 en 28 juni.

Begin deze week hield het Europees Parlement een bijeenkomst met nationale parlementen over de Toekomst van Europa. Die Toekomst bleek volgens voorzitter Pöttering van het Europees Parlement slechts te bestaan uit een keuze tussen de Europese Grondwet of een crisis in Europa.

Daarmee deed hij een greep uit hetzelfde Bokito-repertoire van intimidatie en bedreiging als enkele Nederlandse bewindslieden eerder deden. Minister Verhagen (Buitenlandse Zaken) verweet PVV en SP een anti-Europese teneur waardoor Nederland geschaad zou worden. Staatssecretaris Timmermans (Europese Zaken) waarschuwde de bevolking dat een tweede nee tegen een Aangepaste Grondwet verdere Nederlandse deelname aan Europa op losse schroeven zet.

Kortom: er staan ons verschrikkelijke dingen te wachten als Nederland nu niet braaf door de pomp gaat en 95% van de kern van de Europese Grondwet alsnog accepteert. Dat de Nederlandse bevolking in 2005 bij het referendum voor dergelijke en ergere dreigementen (het licht zou uitgaan en er zou oorlog in Europa uitbreken) van bewindslieden, niet is gezwicht, was kennelijk geen reden om dat Bokito-gedrag in 2007 achterwege te laten.

Er is grote schrik onder de Eurofielen voor een tweede referendum. In hun paniek tonen zij de bereidheid om het Handvest van de Grondrechten uit de Europese Grondwet te schrappen en vooral ook die term “Europese Grondwet” te laten vallen. Deze manoeuvres hebben tot doel het de Raad van State makkelijk te maken te concluderen dat een Aangepast Verdrag geen grondwettelijk karakter heeft. Als het dat wel zo zou zijn, zou namelijk een tweede referendum voor de hand liggen. Voor etikettenzwendel deinst men niet terug.

Pöttering hield ons verder voor dat het niet zo kan zijn dat één land Europa zou kunnen dwingen tot een geheel nieuw onderhandelingsresultaat. Dat betrof de institutionele kern van de Europese Grondwet (het motorblok): opgeven van vetorechten, een vaste Voorzitter van de Europese Raad, een Europese minister van buitenlandse zaken en nieuwe stemverhoudingen. De vrees is dat als daar opnieuw over onderhandeld zou moeten worden er een doos van Pandora open gaat (al weer zo’n dreigement).

Liever wil men Nederland nu al dwingen om het vetorecht bij voorbaat in te leveren en zich neer te leggen bij een dictatuur van de meerderheid van staten die de Grondwet ondersteunt.

Het Finse Europarlementslid Stubb maakte het het bontst: een marginaal aangepast Verdrag moet in de landen die er vóór waren worden uitgelegd als een verbetering en in de landen die er tegen waren als een zo groot mogelijke uitholling van de Europese Grondwet.

Wat een arrogantie en minachting van de burgers door deze Europarlementariër.
Het sterkte mij in mijn overtuiging dat dat Europees Parlement zo snel mogelijk moet worden afgeschaft en dat al haar bevoegdheid moeten worden gerepatrieerd naar de nationale parlementen.