Volkskrant - Nederland is misleid in het debat over het generaal pardon, zegt Sietse Fritsma. De bewoners van de grote stadswijken zullen er de rekening voor betalen.

De wijze waarop de media en de (linkse) politiek het generaal pardon voor uitgeprocedeerde asielzoekers hebben doorgedrukt, is schandalig. De Nederlandse bevolking is hierbij op zeer ernstige wijze misleid.

De eerste grote leugen is de stelling dat het generaal pardon nodig is, omdat de asielzoekers in kwestie ‘al jarenlang in grote onzekerheid verkeren’ of ‘al jarenlang op een verblijfsvergunning wachten’. In werkelijkheid was van die onzekerheid geen sprake. Alle asielzoekers die binnen de pardonregeling vallen, en dus voor 1 april 2001 een asielverzoek indienden, hebben al lang duidelijkheid over hun asielaanvraag. Die is namelijk afgewezen. En elke vreemdeling die voor 1 april 2001 een asielverzoek heeft ingediend en echt lang moest wachten op de beslissing, is juist vanwege dat tijdsverloop al in het bezit gesteld van een verblijfsvergunning. De asielzoekers die nu een verblijfsvergunning krijgen, hebben dus allemaal afwijzingen gekregen, maar zijn daarna niet uit Nederland vertrokken, hetgeen ze wel is aangezegd. In plaats daarvan hebben ze nieuwe verblijfsaanvragen ingediend.

De telefoonboekdikke dossiers van vreemdelingen bevatten vele verschillende procedures, die op grond van vele verschillende smoezen zijn opgestart. Omdat de beslissing van elke verblijfsaanvraag in Nederland mag worden afgewacht, is het met dit procedurestapelen dus erg eenvoudig om in Nederland te blijven. Vreemdelingen en hun advocaten traineren de zaak net zo lang totdat er een verblijfsvergunning wordt verstrekt. Dat lukt elke keer weer, want dit is niet de eerste ‘bijzondere regeling’ voor vreemdelingen die niet aan de gangbare toelatingsvoorwaarden voldoen. Dus zullen de vreemdelingen die nu (kansloze) procedure op (kansloze) procedure stapelen over een jaar of vijf ook wel weer verblijfsrecht krijgen, omdat ze ‘al zo lang in onzekerheid verkeren’.

De tweede grote leugen is de stelling, bijvoorbeeld in programma’s als Nova / Den Haag Vandaag, dat mensen met een strafblad niet in aanmerking komen voor het pardon. Staatssecretaris Nebahat Albayrak van Justitie heeft naar aanleiding van een vraag mijnerzijds ook aangegeven dat criminelen buiten de pardonregeling vallen. Terwijl de Nederlandse bevolking opgelucht ademhaalt, is de werkelijkheid dat vele veroordeelde geweldplegers, inbrekers en tasjesdieven wel degelijk een verblijfsvergunning krijgen.
Iemand die een misdrijf heeft gepleegd en minder dan een maand gevangenisstraf heeft gekregen, wordt namelijk niet uitgesloten van de pardonregeling. In de brief die enkele dagen geleden aan de Kamer is gestuurd, staat dit voor het eerst duidelijk beschreven. Het bleek ook al uit het regeerakkoord, maar daar stond het zo stiekem in beschreven, dat het niemand was opgevallen.

De derde grote leugen is de stelling dat het generaal pardon geen aanzuigende werking zal veroorzaken. Men stond in de rij om de logische angst hiervoor de kop in te drukken. Maar de aanzuigende werking is nu al merkbaar. Nederland is één van de weinige Europese landen waar het aantal asielzoekers stijgt. En dat is natuurlijk geen wonder als Wouter Bos (in het AD) ter verdediging van de zoveelste pardonregeling roept dat hij het verschrikkelijk vindt dat kinderen naar een land worden gestuurd waar ze nog nooit zijn geweest en waarvan ze de taal niet spreken.
Bos’ boodschap is duidelijk en gevaarlijk: ga naar Nederland, krijg een kind, en je mag blijven! Al jarenlang spelen vreemdelingen op dit soort sentimenten in.

Leugen nummer vier gaat over de kosten. Vreemd genoeg is de financiering van de regeling door het kabinet ‘vergeten’, maar het kabinet heeft wel al aangegeven dat de regeling 55 miljoen euro zal kosten. Daarmee wordt de extra druk op huisvesting, uitkeringen, veiligheid en gezondheidszorg natuurlijk niet gedekt. Hierbij is ook van belang dat altijd vele partners/ familieleden zich bij de nieuwe bezitters van een verblijfsvergunning voegen. Dan heb ik het niet eens over de kosten voor procedures en opvang die gepaard gaan met de komst van andere vreemdelingen die door de pardonregeling Nederland kiezen als land van bestemming.
Het feit dat is gebleken dat het niets uitmaakt dat de gegadigden voor een pardon tijdens een verblijfsprocedure hebben gelogen (over bijvoorbeeld hun identiteit), geeft aan dat we niet veel hoeven te verwachten van het door Albayrak aangekondigde ‘strenge toelatingsbeleid’. Het is overigens onbegrijpelijk dat het CDA het nu ook prima vindt dat zelfs leugenaars en criminelen in het kader van de pardonregeling mogen blijven. Daarmee is die partij definitief gezwicht voor de wil van links om zo veel mogelijk vreemdelingen in Nederland te houden.

Het resultaat van de grote misleiding is dat onze samenleving wordt opgezadeld met procedurestapelende vreemdelingen, die het simpelweg vertikten zich aan de plicht te houden uit Nederland te vertrekken – leugenaars en criminelen incluis.
Aangezien weer eens wordt aangetoond dat het loont om naar een inconsequent land als Nederland te gaan, waar keer op keer met verblijfsvergunningen wordt gestrooid terwijl niet aan gangbare toelatingsvoorwaarden wordt voldaan, wordt het hier al weer erg druk met een volgende lichting vreemdelingen voor wie politiek en media vermoedelijk over vijf jaar een nieuw pardon zullen gaan eisen.
De (autochtone) bewoners van grote stadswijken betalen hiervoor als vanouds als eerste de rekening. Want de meeste toe te laten vreemdelingen vestigen zich in de grote steden.

Het moge duidelijk zijn: maak voor eens en altijd een einde aan de rampzalige pardonregelingen.