Het verbieden van internet wordt steeds vaker als oplossing naar voren gebracht, maar welk probleem lost dat op?

Veel criminaliteit heeft tegenwoordig een technologische component. Vroeger probeerden criminelen goudtransporten te overvallen, tegenwoordig proberen ze burgers te beroven via online bankieren. Het hacken van computers, het ontregelen van industriële systemen, oplichting via Marktplaats, het is allemaal cybercrime. Politie, Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht worden er steeds vaker mee geconfronteerd.

Ook de verspreiding van kinderporno gaat tegenwoordig via internet. Kinderporno is geen nieuw probleem, maar de verspreiding ervan is de laatste jaren wel steeds gemakkelijker geworden.

Veel politici doen alsof het verspreiden van kinderporno via internet een heel ander delict is dan het verspreiden van kinderporno an sich. Diezelfde politici menen nu dé ‘oplossing’ te hebben gevonden: verbied het internet. Probleem opgelost!

Maar zo werkt het natuurlijk niet… We gaan ook snelwegen niet verbieden wanneer we weten dat drugsdealers wel eens met de auto gaan. Nee. Laten we kijken wat het probleem nu écht is. Kinderporno betekent slachtoffers én daders van vlees en bloed. De politie dient de daders op te sporen waarna de rechtbank ze veroordeelt. De straffen zouden overigens best nog wel wat hoger mogen liggen, maar dat is een andere discussie.

Criminelen oppakken die via internet kinderporno verhandelen, is geen sinecure. Ze geven hun identiteit niet zomaar bloot en gebruiken allerlei technische snufjes, zoals bijvoorbeeld Tor. Sinds Alberto Stegeman besloot hier een aflevering aan te wijden, is Tor in de publieke opinie de nieuwe bron van alle kwaad. Maar is dit wel terecht? Tor is namelijk geen uitvinding van stichting Martijn. Naast Tor zijn er tal van mogelijkheden om anoniem te blijven op internet maar door alle media-aandacht over dit specifieke netwerk wil ik het hier graag hebben.

Tor (The onion router) is een netwerk dat gevormd wordt door internetgebruikers die hun computer via een programma met elkaar laat communiceren. Berichten die via internet verstuurd worden gaan van computer naar computer, en belanden uiteindelijk op internet. Het is dus heel moeilijk te achterhalen waar het bericht oorspronkelijk vandaan komt. Zo kan er (relatief) veilig en anoniem worden gecommuniceerd. Ook kunnen op deze manier bestanden zoals films en foto’s worden verzonden. Kortom, ideaal voor mensen die op hun privacy zijn gesteld maar helaas ook handig voor pedofielen die kinderporno willen uitwisselen. Tor maakt het mogelijk om anoniem gebruik te maken van internet, maar daarom is Tor niet goed of kwaad.

Er wordt wel eens gesteld dat de politiek pas een probleem heeft als ze ook een oplossing heeft. Vaak kiezen politici voor makkelijke oplossingen, zoals een verbod. Maar als je iets verbiedt, dan betekent dat niet dat het nooit meer gebeurt. Het internet wordt door politici steeds vaker als een poel des verderfs gezien en internetcensuur is de nieuwe oplossing. Kortom, een pleister op een houten been.

De overheid blundert door alle burgers aan te pakken in plaats van enkel de criminelen. Niet iedere burger is een verdachte en privacy moet gewaarborgd blijven. Maar er is ook goed nieuws: kinderporno is aan te pakken én te voorkomen. Daarbij moet de klemtoon liggen op kinderporno, en niet op het internet. Hoe? Eenvoudig: zet weer in op ‘ouderwets’ politiewerk. Laat de politie via landelijke aansturing weer expertise ontwikkelen, en zorg voor goed toegeruste recherche zodat gehele netwerken worden opgerold. Pedofielen opereren vaak in netwerken.

Hogere straffen voor pedofielen helpen ook. Als een pedofiel in de gevangenis zit kan hij geen kinderen misbruiken. Rechters zouden ook mogelijkheden moeten krijgen om pedofielen onder levenslang toezicht te plaatsen. Verder dient kindermisbruik vroegtijdig gesignaleerd te worden door scholen, kinderopvang en jeugdwerkers bewust te maken en goed te trainen en voor te lichten.

Wie had het ook alweer over het verbieden van het internet…?

-Andre Elissen, PVV-Kamerlid