Sietse Fritsma, woordvoerder Vreemdelingenbeleid en Integratie voor de PVV-fractie in de Tweede Kamer publiceerde onderstaand artikel afgelopen zaterdag 19 januari 2007 in de Volkskrant.

De verdoezeling van het grote immigratielek
Zoals inmiddels bekend mag zijn, wordt de motor achter de voortdurende massa- immigratie in Nederland niet gevormd door asielzoekers, maar door gezinsmigranten. Juist die gezinsmigratie, die ontegenzeggelijk tot grote (integratie)problemen heeft geleid, krijgt dankzij de EU een dramatische impuls. De weinige voorwaarden die het Nederlandse gezinsmigratiebeleid kent, zoals de eis dat de gezinsmigrant voor zijn / haar komst naar Nederland een inburgeringstoets aflegt, worden met EU- regels namelijk ongelooflijk eenvoudig omzeild.

Dit wordt aangeduid als de “Europa route”. Deze route komt op het volgende neer: ingezetenen van de EU die in een ander EU-land verblijven dan het land waar ze de nationaliteit van hebben (Spanjaarden die in Frankrijk verblijven, Nederlanders die in België verblijven etc.) vallen niet binnen het nationale toelatingsbeleid van de verschillende EU- lidstaten, omdat ze gebruik maken van het recht van vrij verkeer binnen de EU. Deze mensen hebben een verblijfsstatus die direct wordt ontleend aan het EU-verdrag. Nu wil het wonderlijke geval dat niet alleen Nederlanders die in bijvoorbeeld België verblijven een EU-verblijfsstatus krijgen, maar ook hun gezins- en familieleden! Ook al hebben de gezinsleden zelf geen EU nationaliteit.

Hoewel de Europa route in de hele EU kan worden toegepast, is het systeem vooral bekend geworden door de vele Nederlandse Marokkanen die het principe in België toepassen (“de België- route”). Al of niet alleen op papier vestigen zij zich in België, krijgen daar een EU- verblijfsstatus, en die status geldt dan ook automatisch voor hun uit Marokko komende echtgenoten / kinderen. Met de EU verblijfsstatus op zak kan vervolgens gewoon weer in Nederland gewoond worden. Maar ondertussen zijn alle Nederlandse toelatingsvoorwaarden omzeild. Zelfs de logische samenwoningseis vervalt, waardoor de “echtheid” van een relatie niet eens meer gecontroleerd kan worden. De fraude en het bedrog die dit in de hand werkt zal groot zijn.

Wat voor Nederlandse Marokkanen in België werkt, werkt dus ook voor Franse Algerijnen, Duitse Egyptenaren, Portugese Angolezen enz. in Nederland. Zij regelen, alleen door zich in Nederland te vestigen, op kinderlijk eenvoudige wijze rechtmatig verblijf voor hun uit Algerije, Egypte en Angola afkomstige partners en familieleden.

Het feit dat Nederland door het immigratielek van de Europa route de grip op de gezinsmigratie definitief kwijt is, blijkt ook uit de tragische omstandigheid dat staatssecretaris Albayrak in antwoord op kamervragen mijnerzijds aangaf geen idee te hebben hoeveel niet- westerse allochtonen op grond van de Europa Route verblijfsrecht krijgen in Nederland. We weten dus niet eens hoe groot het immigratielek is, en hoeveel gezinsmigranten uit landen als Marokko zich daadwerkelijk in Nederland vestigen. Alle statistieken over gezinsmigratie kunnen dan ook meteen de prullenmand in, omdat de vaak toegepaste Europa route daar niet in mee wordt genomen. De zogenaamde daling van het aantal “gewone” gezinsvormers en –herenigers die te zien zou zijn, kan daarom met een flinke korrel zout worden genomen.

Dat de Europa route massaal wordt toegepast, weet ik vanuit mijn eigen praktijkervaring bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Het is ook niet meer dan logisch, want er kan op uiterst simpele wijze verblijfsrecht worden verkregen. Voorbeelden hiervan beschreef ik in het boek “de immigratieramp van Nederland”. Maar omdat de IND / het kabinet geen cijfers verzamelt over de Europa route is de omvang van het probleem helaas niet makkelijk aan te tonen. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik in de Volkskrant van 9 januari 2008 las dat het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) de belangrijke cijfers over de Europa route kennelijk wel heeft. Deze organisatie stelde in het artikel “importeren van partner is steeds minder in de gratie” namelijk dat de Europa route “verwaarloosbaar” is en hooguit tientallen keren per jaar wordt toegepast. De vraag aan het CBS waar dit op is gebaseerd leverde geen enkele onderbouwing op. Bij gebrek aan concrete cijfers over de Europa route, kan en mag het CBS hier natuurlijk niets over zeggen en is het vreemd dat de organisatie dit toch doet.

De immigratieramp van Nederland is onafwendbaar als niet heel snel afstand wordt genomen van het EU-migratiebeleid. Maar helaas wordt het beschreven immigratielek van Europa, zoals zo vaak het geval is met immigratieproblemen, verdoezeld. Niet alleen door het kabinet, dat er niet eens cijfers over verzamelt, maar zelfs door een organisatie als het Centraal Bureau voor de Statistiek. Dat deze organisatie er op schaamteloze wijze voor kiest om alle objectiviteit te laten varen en mijn bevindingen totaal ongefundeerd wenst te bestrijden en maar wat uit de duim gezogen cijfers in de krant zet, is in- en in-triest. Toch zal snel duidelijk worden hoe groot het immigratielek van Europa is en hoe dom het is om dit te onderschatten of te verdoezelen.