PVV veegt de vloer aan met gedoogbeleid
De Roon pleitte o.a. voor invoering van minimumstraffen en verhoging van maximumstraffen voor drugsdelicten. Levenslange ontzegging van het verblijf in Nederland voor buitenlandse drugscriminelen. Opheffing van het onderscheid tussen hard- en softdrugs voor zover het productie, handel en in- en uitvoer betreft. Gedwongen afkicken en een jarenlang verblijf in een rijkswerkinrichting voor harddrugsverslaafden. Een aangifteplicht voor scholen bij constatering van drugs in de school. En een website op internet waarop veroordeelde drugscriminelen met foto, naam en toenaam worden vermeld.
De politieke partijen die verantwoordelijkheid dragen voor het gedoogbeleid, gingen de discussie met De Roon volledig uit de weg. Cordon sanitaire?
Hieronder de volledige tekst van de inbreng van Raymond de Roon tijdens het plenair debat drugsbeleid:
Dertig jaar gedoogbeleid.
Wat heeft dat voor ons land betekend?
1. 30 jr lang is de jeugd opgegroeid met het idee dat softdrugsgebruik niet zo’n probleem is, want de overheid treedt er niet tegen op;
2. 30 jr lang hebben ouders in vrees kunnen leven met de gedachte dat
hun kinderen dankzij dat gedoogbeleid gemakkelijk met drugs in aanraking
konden komen en in grote getale ook kwamen;
3. 30 jr lang heeft de gedoogde verkoop van softdrugs zich als een tumor over
heel ons land kunnen uitzaaien;
4. hetzelfde geldt voor de teelt van wiet (sinds 2004 20.000 plantages van grootschalige, criminele kwekers opgerold);
5. hetzelfde geldt voor growshops en hennepbeurzen;
6. 30 jr lang heeft ons land als een magneet gewerkt op drugsgebruikers uit de
hele wereld met alle overlast en ellende van dien.
En ook de overheid is gecorrumpeerd door het gedoogbeleid:
1. in Terneuzen plaatste de gemeente bewegwijzering naar de drugsverkooppunten
en de minister van Justitie vond het niet nodig om daar wat tegen te doen;
2. uit illegale kwekerijen in beslag genomen groeilampen werden door de Dienst der
Domeinen vrolijk weer verkocht, zodat er weer nieuwe wietkwekerijen konden
worden gestart. En de minister van Financiën vond het niet nodig om daar
wat tegen te doen;
3. een hele generatie opsporingsambtenaren is besmet met het idee dat
bestrijding van softdrugs, ook bestrijding van de handel daarin, weinig of geen
prioriteit behoeft;
4. 30 jr lang is ook vrijwel niet opgetreden tegen drugsgebruik i.c.m. het wegverkeer.
De ministers van Verkeer en Waterstaat en van Justitie, vonden het niet nodig
om daar veel werk van te maken.
Wat begonnen is als het gedogen van softdrugsgebruik door jongeren in een jeugdhonk onder toezicht van “jeugdleiders” in Enschede, is volstrekt ontaard.
Het heeft geleid tot een explosie van criminaliteit.
30 jaar gedoogbeleid softdrugs = 30 jaar ellende gebleken.
Hetzelfde geldt voor het softe overheidsoptreden inzake harddrugs:
Ik zeg dat de overheid m.b.t. harddrugs een pseudo-gedoogbeleid voert:
- overal in het land worden gebruikers opgevangen en gefaciliteerd met gebruikersruimtes;
- de overheid verstrekt harddrugs aan verslaafden;
- verslaafden worden niet adequaat aangepakt;
- handelaars worden veel te licht bestraft.
Vz. dit zijn allemaal symptomen van een falende overheid.
En de burgers lijden hier al 30 jaar lang onder de gevolgen van buitensporige overlast en criminaliteit. Onder de magneetwerking ook die ons drugsbeleid op gespuis uit het buitenland heeft. Onze zuidelijke gemeenten lijden onder de terreur en overlast van schorem uit andere Europese landen. Alleen al in de regio Breda/Roosendaal 1,3 miljoen drugstoeristen per jaar. In de regio Maastricht is het nog erger. Nederland is de koffieshop van Europa geworden.
De materiële schade daarvan en de schade in termen van leed, angst, overlast zijn gewoon niet meer te begroten, gewoon niet meer onder woorden te brengen.
Burgers willen dit niet. Burgers willen niet beroofd worden door verslaafden. Burgers willen geen permanente overlast in hun straten en wijken. Burgers willen geen krankzinnig verkeersgedrag van drugsrunners op onze snelwegen. Burgers willen geen coffeeshops in de omgeving van hun kinderen. Burgers willen geen rondhangende en overlast veroorzakende drugsgebruikers in hun portieken.
Burgers willen geen opvang van verslaafden in hun woonomgeving.
Genoeg is genoeg, voorzitter.
30 jaar gedoogbeleid = 30 jaar ellende geweest.
Mijn fractie heeft geen wetenschappelijk onderzoek naar het gedoogbeleid nodig om deze conclusie te trekken. Deze conclusie is evident.
Feiten van algemene bekendheid, behoeven geen bewijs.
Laten we dat gedoogbeleid failliet verklaren en niet proberen het te “verbeteren”. Het gedoogbeleid heeft zich in 30 jaar niet kunnen bewijzen. Ook voor dat “verbeteren” ervan is er 30 jaar lang de kans geweest. Nu is het genoeg.
Laten we de drugscriminaliteit steviger aanpakken:
Dat dat kan en dat dat ook resultaat kan hebben, blijkt wel uit de aanpak van de productie van synthetische drugs in Nederland. Een gecoördineerde, intensieve en vooral ook volgehouden repressieve aanpak heeft deze zware vorm van criminaliteit in aanzienlijke mate uit ons land verdreven.
Dat een stevige aanpak resultaten kan hebben, blijkt ook uit de 100%-contrôles op verdovende middelen van risicovluchten op Schiphol. Breid dat uit tot alle vluchten uit Noord- en Middenafrika.
Sluit de gepakte drugshandelaren, -producenten en -vervoerders e.d. langdurig op. Werk met minimumstraffen en breng de maximumstraffen omhoog. Het gaat om mensen die graag een gokje nemen; het zijn risicozoekers. Het gaat te vaak om recidivisten. Maak het nemen van de gok voor hen slechter.
Wat ons betreft, zien we dit soort lieden gedurende heel lange tijd niet in de samenleving terug en als we ze nooit meer terug zouden zien, zou dat ook niet erg zijn. Personen met een buitenlandse nationaliteit zouden, na het ondergaan van hun gevangenisstraf, ons land uit moeten en er nooit meer in.
De minister van Justitie verdient onze steun, als hij het mes wil zetten in de growshops.
De minister van Volksgezondheid verdient onze steun, in zijn voorgenomen aanpak van de paddo’s. Nog meer verkoop van hallucinerende middelen is iets waar we geen behoefte aan hebben.
Hef voor de productie, handel invoer e.d. het onderscheid tussen hard- en softdrugs op. Ook de softdrugshandel en alles wat daar mee te maken heeft, moeten we keihard aanpakken.
Gebruikers van harddrugs moeten gedwongen afkicken en een paar jaar naar een rijkswerkinrichting. Volk dat niet wil deugen, moeten we verwijderen uit onze samenleving. Bij recidive: vele jaren meer naar een rijkswerkinrichting.
Scholen moeten verplicht worden om van de aanwezigheid van drugs op scholen, aangifte te doen.
Voer een electronische schandpaal in: er moet een website door de overheid worden opgezet, waar veroordeelde drugshandelaren e.d. met foto, naam en toenaam op worden vermeld.