Debat over de woon- en zorgplannen voor ouderen
Vandaag is het erop of eronder voor onze verpleeghuizen. Vorige week zette de kiezer een streep door de stikstofplannen dankzij mevrouw Van der Plas, eens kijken of de Kamer daar iets van geleerd heeft en vandaag een streep zet door de krankzinnige plannen van het kabinet voor onze verpleeghuizen.
Na het sluiten van de verzorgingshuizen onder Rutte 2 was iedereen het erover eens dat dat nogal een vergissing was. Naarstig gingen ze op zoek naar “iets-tussen-thuis-en-verpleeghuis”. Maar dat bleek voor de nep. Vandaag zien we hoe dit kabinet werkelijk denkt over onze gepensioneerden en onze alleroudsten.
Hoe is het mogelijk dat in een rijk land als het onze de zestigers van nu moeten vrezen voor de toekomst? Of er voor hen nog wel een plekje is het verpleeghuis als ze over een paar jaar oud, bijna doof, bijna blind, bedlegerig, zwaar dementerend en zwaar zorgafhankelijk zijn?
Nooit eerder had een kabinet haar prioriteiten zo verschrikkelijk slecht op orde. En bewust niet.
De cijfers liegen er niet om. TNO heeft becijferd dat we naast de 123.000 verpleeghuisplekken van dit moment tot 2040 nog eens 123.000 extra verpleeghuisplekken nodig hebben. Een verdubbeling. Voor de ouderen die tot die tijd een toegankelijk huis nodig hebben is het ook niet best.
Voor voormalig onderwijzer Hugo de Jonge heb ik een verhaalsom. De minister wil 900.000 huizen bouwen. Daarvan gaan er driekwart naar immigranten. 290.000 daarvan zijn nodig voor ouderen en 900.000 twintigers en dertigers wonen nog bij hun ouders thuis. Een huishouden telt gemiddeld 2,2 mensen. Hoeveel woningen komt de minister tekort, als hij al 900.000 huizen zou realiseren? Het antwoord is bijna een half miljoen (-474.090) en dan heb ik een hoop andere urgente groepen nog niet eens meegeteld.
Ouderen worden genept met mooie praatjes, maar hebben straks, als het nodig is, niet eens een fatsoenlijk dak boven hun hoofd of een verzorger aan hun bed staan.
De overheid heeft simpelweg de taak om de planning voor de realisatie voor deze plekken op orde te hebben, maar heeft dat niet omdat het regeringsbeleid in de ban is geraakt van allerhande geldverslindende ideologieën.
De 242.000 verpleeghuisplekken die in 2040 in totaal nodig zijn, staan nog los van de plekken die in de loop van de tijd aan vervanging toe zijn. Minister Helder gaat ze echter niet realiseren en stopt bij 130.000. De helft van de hoogbejaarden kan verrekken als het moment daar is.
Dat terwijl de huidige situatie al zo ernstig is! Er staan op dit moment al 22.000 hoogbejaarden op de wachtlijst voor een plek in het verpleeghuis. Dat zijn heel oude, heel zieke mensen met wie het thuis allang al niet meer gaat. De verhalen zijn hartverscheurend.
De NZa kwam er daarbij onlangs achter dat de helft van de vrijkomende verpleeghuisplekken niet gevuld worden door de mensen die op deze lijst staan, maar door andere hoogbejaarden die acuut in een nog ernstigere situatie terecht gekomen zijn! De daadwerkelijke behoefte aan een verpleeghuisplek is op dit moment dus nog veel groter!
En dan doet het pijn voorzitter. Mijn hart breekt. En is vervult van woede dat de regering wel rent voor nieuwkomers en te pas en te onpas duizenden extra woningen voor hen regelt en zelfs met een dwangwet wil komen voor de bouw van huizen voor immigranten maar onze eigen gepensioneerden en alleroudsten laat barsten.
Minister Helder zegt dat ze geen verpleeghuizen meer gaat bouwen omdat ze geen personeel heeft voor extra verpleeghuizen. Maar als ze die niet heeft, heeft ze die ook niet voor de thuiszorg die het thuis blijven van steeds meer hoogbejaarden met een steeds zwaardere zorgvraag moeten opvangen. Het thuis kunnen sterven kan in ons land niet meer worden geborgd omdat er een groot tekort aan wijkverpleegkundigen is.
AFB becijferde ook nog eens dat door het beleid van minister Helder de personeelstekorten zowel in de verpleeghuizen als in de thuiszorg alleen maar groter worden! Hoe incapabel wil je het hebben.
En hoe naar is het dan dat zij degene is die ervoor verantwoordelijk is dat van de 2,7 miljard euro die iedereen in verkiezingstijd 2017 wilde investeren in voldoende personeel in onze verpleeghuizen, alweer 1,6 miljard euro is afgesnoept? De camera’s waren weg, en daarna het geld ook. De minimumbezettingsnorm werd nooit gehaald, er bleven grote personeelstekorten en onze verpleeghuismedewerkers en hun bewoners konden stikken.
Hoe dan wel? Plannen. En niet alleen de verpleeghuisplekken bouwen, maar ook de verzorgingshuizen in ere herstellen. En de aanleunwoningen. En de HH3, huishoudelijke hulp die een oogje in het zeil hield. Die bij beginnend dementerenden keek of er nog bedorven spullen in de koelkast lagen en hielp met het invullen van formulieren.
Maar de regering weigert dat te doen, omdat ze met heel andere zaken bezig zijn dan de zorg voor onze ouderen.