Palestijnse staat is er al: Jordanië
Laat Jordanië, dat zich altijd als Palestina heeft gezien, de 4 miljoen Palestijnse vluchtelingen opnemen.
In mei 1948 woonden er bijna één miljoen Joden in de Arabische wereld. Tegenwoordig zijn er minder dan 8.000 over. Toen de staat Israël in mei 1948 werd gesticht, namen de Arabische regimes wraak op de Joden. Er vluchtten méér Joden uit de Arabische landen dan de 710.000 Arabieren die uit Israël vluchtten. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren er wereldwijd 50 miljoen vluchtelingen. Vandaag zijn alle vluchtelingenproblemen van vóór de jaren 1950 opgelost. Allemaal, behalve één – het Palestijnse.
De 1 miljoen Joodse vluchtelingen uit de Arabische wereld deden wat miljoenen vluchtelingen doorheen de hele geschiedenis hebben gedaan. Ze begonnen elders een nieuw leven. Er zijn geen joodse vluchtelingenkampen.
De VN beweren dat er 4,7 miljoen Palestijnse vluchtelingen zijn. Volgens de internationale definitie wordt de status van een vluchteling slechts toegepast op de eerste generatie vluchtelingen. De VN maken echter een uitzondering voor één groep: de Palestijnen. Nakomelingen van Palestijnse vluchtelingen krijgen dezelfde status als hun voorouders. Daarom steeg het aantal zogenaamde Palestijnse vluchtelingen van 710.000 in 1950 naar meer dan 4,7 miljoen in 2010. De VN gebruikt deze vluchtelingen als demografisch wapen tegen Israël.
AgentschapDie VN-politiek heeft ook nare gevolgen voor ons. De Palestijnen zijn de enige vluchtelingengroep die een speciaal VN-agentschap heeft dat zich enkel met hen bezighoudt: de UNRWA. Dit agentschap is het grootste van alle VN-instellingen en stelt liefst 25.000 mensen tewerk. Nederland draagt dit jaar 20 miljoen euro bij aan het UNRWA-budget. De Europese Unie en Amerika geven elk ongeveer 200 miljoen euro per jaar. Zo wordt er al meer dan een halve eeuw westers geld in het Palestijnse vluchtelingenprobleem gepompt, zonder dat er uitzicht is op een oplossing.
De strijd in het Midden-Oosten is geen territoriale, maar een ideologische strijd. De islam predikt Jodenhaat. Israël moet vernietigd worden, omdat Israël het thuisland is van de Joden. Israël is niet verantwoordelijk voor de situatie in het Midden-Oosten. Het probleem is dat de islam het bestaansrecht van Israël verwerpt. Vorige maand nog nam Fatah op zijn conventie in Ramallah een verklaring aan waarin het weigert Israël als Joodse staat te erkennen.
Zolang het Westen weigert te begrijpen dat de Palestijnse vluchtelingen als wapen tegen Israël worden gebruikt, zal het niet begrijpen dat het niet de plicht van Israël is om de Palestijnen een staat ter beschikking te stellen - omdat er reeds een Palestijnse staat bestaat.
PalestinaHistorisch hebben het gebied ten westen en ten oosten van de Jordaan altijd tot dezelfde staat behoord. Van het Britse mandaatgebied Palestina maakten zowel het huidige Israël als Jordanië deel uit.In 1922 splitsten de Britten Palestina op in Cisjordanië en Transjordanië. Joden kregen het verbod zich te vestigen in Transjordanië, dat 78 procent van Palestina omvatte. De Britten schonken het aan hun bondgenoot, de Hasjemitische leider Abdullah.
In november ‘47 stelden de VN een opdeling voor van de resterende 22 procent van Palestina. Cisjordanië werd verdeeld in een Joods en een Arabisch deel. De Joodse vertegenwoordigers accepteerden het VN-delingsplan, maar de Arabieren niet. Ze begonnen een oorlog met als doel ‘de Joden in de zee te drijven’. De Arabieren verloren de oorlog, maar namen wraak in Oost-Jeruzalem en in Judea en Samaria – de gebieden van Cisjordanië die in Arabische handen bleven. Dit gebied werd etnisch gezuiverd van alle Joden. De diaspora van de Joden, na hun nederlaag tegen de Romeinen in 70 na Chr., leidde niet tot het vertrek van alle Joden uit hun historische thuisland. Er hebben daar altijd Joden geleefd, tot ze in 1948 werden verdreven. Judea en Samaria werden bezet door Transjordanië, dat zijn naam in 1950 tot Jordanië verkortte.
Tot 1967, toen Israël, na een Jordaanse aanval, Oost-Jeruzalem, Judea en Samaria veroverde, heeft niemand ooit geëist dat er op de zogenaamde West Bank een onafhankelijke Palestijnse staat moest komen.
ConcessiesOmdat het conflict vooral ideologisch is, zijn territoriale concessies gevaarlijk. Concessies stemmen totalitaire ideologen niet milder, maar moedigen hen integendeel aan. Noch Hamas noch Fatah is bereid het recht van de Joden op een eigen staat te erkennen. Ook om strategische redenen, heeft Israël nederzettingen in Judea en Samaria nodig. Zonder deze provincies is Israël slechts 15 kilometer breed.
Niettemin moet er een oplossing worden gevonden voor de Palestijnse vluchtelingen. Van de 4,7 miljoen bij de UNRWA geregistreerde Palestijnse vluchtelingen leven er 2 miljoen in kampen in Jordanië, 700 duizend op de zogenaamde West Bank en 2 miljoen elders. Het is onmogelijk om 4 miljoen vluchtelingen naar een nieuw te vormen Palestijnse staat in Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem te laten komen. Deze kleine provincies hebben momenteel 2,3 miljoen inwoners en kunnen een bijna verdrievoudiging van de bevolking niet aan.
VluchtelingenJordanië heeft 6,4 miljoen inwoners, onder wie reeds 2 miljoen Palestijnse vluchtelingen. 2,7 miljoen vluchtelingen bijkomend toelaten, zal voor problemen zorgen, maar het is niet onmogelijk. Dit vereist echter dat Jordanië zich openstelt voor alle Palestijnse vluchtelingen die zich in dat land willen vestigen.De Jordaanse koningen hebben tot 1988 nooit ontkend dat Jordanië Palestina is. Nog in 1981 herhaalde koning Hussein: ‘Jordanië is Palestina en Palestina is Jordanië.’Pas tijdens de eerste intifada in 1988 gaf Jordanië elke aanspraak op de zogenaamde West Bank op. Indien men werkelijk vrede wil in het Midden-Oosten zal men de waarheid moeten durven spreken - de waarheid dat het conflict in het Midden-Oosten een ideologisch conflict is, en dat er al een Palestijnse staat bestaat: Jordanië.
Of de Jordaanse koning mag aanblijven of zijn koffers moet pakken, zal moeten blijken uit nieuwe democratische verkiezingen in het nieuwe Palestina.
Lees het artikel op Volkskrant.nl