PVV-woordvoerder Agema knokt voor betere zorg

Inbreng VWS begroting: Fleur Agema

Klik hier voor de video van de bijdrage van Fleur Agema

Onze regering gelooft nog in sprookjes. Bijvoorbeeld in het sprookje van De Nieuwe Kleren van de Keizer. Een kleermaker maakt een kostuum voor de keizer van zo een bijzondere stof dat alleen een eerlijk mens de stof kan zien. In werkelijkheid bestaat de stof helemaal niet. De keizer loopt in zijn ondergoed. De hofhouding spreekt van een prachtig kostuum en de keizer toont het voor een groot publiek. Totdat een klein jongetje in het publiek roept dat de keizer helemaal geen kleren aan heeft maar in zijn blootje staat. 

De Wmo kunnen we zien als de nieuwe kleren van keizer Bussemaker. Zij blaast de loftrompet. Voor de burger ligt dat anders. Ouderen wordt hun vaste thuiszorghulp afgepakt, trouwe medewerkers verliezen hun baan en worden vervangen door goedkope schoonmakers of kunnen alleen nog tegen slechtere arbeidsvoorwaarden aan de bak. Gemeenten knijpen zorg af en het geld dat overblijft vloeit rijkelijk de gemeentekassen in om vervolgens in de bodemloze put van subsidieland te verdwijnen of besteed te worden aan luxe recepties. Geld van het Rijk voor sport (Nationaal Actieplan Sport en Beweging) wordt wel speciaal voor deze doelgroep gereserveerd maar het geld voor ouderen en chronisch zieken niet. Wmo-middelen vinden zelfs hun weg naar Moskeeën. Joop en Annie vervuilen om het Achmed en Ali naar de zin te maken.

Het volgende sprookje is het sprookje van Vrouw Holle. Vrouw Holle beloont met een regen van goud de Vogelaarwijken, Koenders ontwikkelingshulp en Albayraks illegalen en asielzoekers. Een tsunami van goud golft over banken die de afgelopen jaren miljardenwinsten in hun zak staken en ook een golf van goud over het grotendeels corrupte boevennest van de Antillen. Het pek is voor 60.000 gehandicapten, ouderen en chronisch zieken die hun begeleiding wordt afgepakt. Staatssecretaris Bussemaker noemt dit zelfs schaamteloos empowerment.

Ten slotte het sprookje van Roodkapje. Roodkapje (de Kamer) heeft een rood kapje en wordt door de grote boze wolf (de regering) verleidt om het pad af te gaan en bloemen te plukken. Hij doet zich voor als vriend maar heeft eigenlijk hele slechte plannen (bezuinigingen AWBZ). Ondertussen eet hij oma – die oud en zwak is – op. Ook Roodkapje misleidt hij door zich voor te doen als haar lieve oma en eet ook haar op.

De realiteit laat een zuur contrast zien met deze sprookjes. In deze sprookjes wist men dondersgoed dat de keizer in zijn ondergoed liep en dat Vrouw Holle de mensen die hun leven lang hebben gewerkt zou belonen met een regen van goud en over illegalen en wanbetalers een lading pek zou uitstorten. Gelukkig werden Roodkapje en haar oma gered uit de buik van de grote boze wolf door de jager. En dat is een rol die de Partij voor de Vrijheid graag vervult. 

Maar politiek gaat niet over sprookjes. Politiek gaat over dat wat echt is, over dat wat tastbaar is. Over het naar boven halen van de waarheid in plaats van bloemen te gaan plukken als staatssecretaris Bussemaker zichzelf vastzet in de meest absurde verdraaiingen van de werkelijkheid. Wij gaan hier over waar het niet goed gaat. Over 75.000 mensen die een indicatie voor noodzakelijke AWBZ-zorg op zak hebben maar die zorg helemaal niet krijgen. Geef deze mensen eens een gezicht in plaats van die 26.000 profiteurs. (kamerstuk 26631-236)

De politiek gaat over de plannen van Bussemaker om voor 1,8 miljard euro te bezuinigingen op de AWBZ terwijl met het nieuwe migratiebeleid Marokkanen straks legaal hun oude tantes uit Marokko naar Nederland kunnen halen en zij voor zo’n 70.000 euro per jaar onze dure zorginstellingen mogen bevolken zonder ooit een cent te hebben meebetaald aan de AWBZ. En dat terwijl de veertigers en vijftigers van nu meneer De Vries (CDA) tientallen jaren lang zo’n 4000 euro per jaar aan AWBZ-premie betalen.

De politiek gaat ook over de verschrikkelijke invoering van de zorgzwaartepakketten welke rampzalige gevolgen gaat hebben voor onze verpleeg- en verzorgingshuizen. Herverdeling van de schaarste over de rug van de allerkwetsbaarsten, terwijl het ons voorgehouden is als een eerlijkere verdeling van geld. De invoering van de zorgzwaartepakketten heeft grote tekorten blootgelegd. Het is al erg genoeg dat de helft van de instellingen gemiddeld 30% op hun begroting tekort komt maar erger is het om dit probleem als pindakaas uit te smeren over alle instellingen waardoor ze straks allemaal zo’n 15% te kort komen. We weten allemaal wie daar dan de dupe van worden. (brief NZa, CA-208)

Staatssecretaris Bussemaker klaagt dat goede initiatieven de Kamer niet halen. In datzelfde interview stelt ze later die dag naar de Kamer te moeten voor een debat over een “incident” in de zorg. Zo denkt zij over mensen die zorg nodig hebben en dat helemaal niet krijgen. Kwam ze maar met goede initiatieven zoals het terugdraaien van die verschrikkelijke Wmo en het afblazen van die vreselijke bezuinigingen in de AWBZ. Ik zou er zo graag met haar over debatteren. (Bijzijn.nl, 29 oktober 2008)

In een ander interview zegt staatssecretaris Bussemaker dat ze door de Kamer regelmatig is aangesproken op het hoge aantal ondervoede bewoners maar dat juist die cijfers volgens haar enorm meevallen. Zij vindt het meevallen dat nog steeds een kwart van de ouderen in verzorgingshuizen ondervoed is en nog eens de helft daar ernstig risico op loopt. (LPZ 2008, Volkskrant.nl 3 sept 2008)

Als ouderen in een verpleeghuis 24 uur in een natte, volle luier rond moeten lopen dan is dat een schande. Staatssecretaris Bussemaker vindt dat het management van deze huizen juist doelmatig en kostenbewust de zorg in hun instelling moeten organiseren. Zij vindt dat in ons aller belang. Managers snappen dat. Gewone mensen niet. Vroeger gingen ouderen gewoon naar de wc. Niks geen toiletrondes. Niks geen standaard 24-uurs luiers. (Kamervragen 2080901950)

Ook stelt staatssecretaris Bussemaker in antwoord op Kamervragen over ouderen in een verzorgingshuis die al tien dagen niet gewassen waren dat “incidenten” niet verward mogen worden met “misstanden”. Kort daarop kreeg ik een e-mail van een zorgprofessional die schreef dat ze een meneer kent die al drie jaar in een verzorgingshuis woont en nog nooit gedoucht is. (Kamervragen 2070827420, Bijzijn.nl, 29 augustus 2008)

De politiek gaat over mensen, over betrokkenheid bij mensen, over je betrokken voelen bij mensen. Je betrokken voelen bij al die mensen om wie het gaat. Over Jet, over Frans, over de zussen Emons, over Dicky, over meneer Steller en mevrouw Willemse, over de familie Kahlman, over Margriet, mevrouw Boom, meneer Harmsen. Over al die mensen die ons Kamerleden allemaal schrijven maar die telkens weer te horen krijgen dat u hun zaak ziet als een incident en dat u hun verhaal niet horen wil omdat het om een individuele zaak zou gaan. Als u zich er wel in zou verdiepen dan zou u erachter komen dat achter iedere individuele zaak een scala aan overheidsfalen schuil gaat.

Zijn dit incidenten? Nee. Het zijn actualiteiten die structurele problemen blootleggen. Want geen mens mag in ons land in onze verpleeghuizen sterven in een koelcel, of doorzitwonden krijgen van een barrel van een rolstoel, of helemaal geen hulp krijgen, of zich ‘s avonds van verdriet in slaap huilen, of onder de blauwe plekken zitten, of een gebroken kaak oplopen, of nagedaan worden, of betast worden, of beschimpt worden, of gepest worden.

Ouderenmishandeling is een taboe. Toch komt het heel erg vaak voor. 160.000 ouderen per jaar overkomt het. Recent nog lazen we het bericht over verkrachtingen van hoogbejaarden door een thuiszorgmedewerker. Maar ook slaan, het in de mond proppen van een hete kroket, het hardhandig aan- een uitkleden, het door de kleren heen spuiten van insuline, het verwaarlozen van ouderen, het komt allemaal voor. En daar moeten we onze ogen niet voor sluiten. De daders worden zelden gepakt, laat staan aangepakt. Ze worden hooguit overgeplaatst. Waarna de ellende weer van voren af aan begint. Of ze krijgen een “coachingstraject” aangeboden.

Ouderenmishandeling, verwaarlozing en onheuse bejegening moet uit de taboesfeer en laten we vandaag hier daarvoor een begin maken. Want het kan niet zo zijn dat opa’s en oma’s een verklaring van goed gedrag nodig hebben om op hun eigen kleinkinderen te passen maar dat dit niet verlangd wordt van mensen die met zeer kwetsbare ouderen werken. Laten we de campagne Stop Ouderenmishandeling uit de mottenballen halen en die met de volgende zes punten aanvullen (motie):
 
• VOG voor alle zorgmedewerkers
• (Anoniem) Meldpunt Ouderenmishandeling in alle gemeenten
• Meldcode Ouderenmishandeling voor beroepskrachten
• Landelijk Registratiepunt voor zorgaanbieders waarin medewerkers die wegens mishandeling, verwaarlozing, onheuse bejegening van ouderen zijn ontslagen staan.
• De bevoegdheid voor de Inspectie voor de Gezondheidszorg (mysterie guest) om per direct een medewerker te schorsen.
• En de door ons vorig jaar voorgestelde strafverzwaringsgrond van 100% bij strafbare feiten tegen ouderen en gehandicapten.

Het verzorgingshuis en het verpleeghuis moeten plekken zijn van vrolijkheid, van blije gezichten waar met veel liefde en genegenheid zorg verleend wordt. Daar begint alles uiteindelijk mee. Vaak is dat ook zo. En zelfs zou het zo kunnen zijn zoals in het programma laatst over de Amerikaanse Stichting Second Wind Dreams. Zij lieten ouderen in een verzorgingshuis een wens doen en probeerden die dan vervolgens waar te maken. Een dame van 72 ging een dagje als stewardess werken, een dame van 73 als echte weervrouw en een dame van 77 ging stockcarracen. Fantastisch!

Voor staatssecretaris Bussemaker zijn de personeelstekorten in de zorg een gegeven. Het benadrukken van incidenten zou volgens haar niet helpen om jonge mensen te enthousiasmeren voor dit beroep. (Kamervragen 2070827420) Dat willen wij wel doen. We willen het werken in de zorg een stevige impuls geven en maken daarom in onze tegenbegroting één miljard euro extra vrij (motie):

• 500 miljoen euro voor meer salaris. Omgerekend zo’n 454 euro bruto extra per jaar voor iedereen die in de zorgsector op de werkvloer werkt.
• 250 miljoen euro voor meer personeel. Nog eens 5 tot 6 duizend extra zorgmedewerkers erbij in 2009. Het maximaal haalbare volgens het CPB.
• 140 miljoen euro voor de aanschaf en de vervanging van materieel zoals tilliften, speciale matrassen, airconditioning, enzovoorts. Dit is gemiddeld € 70.000 per instelling. 
• 100 miljoen euro voor meer bijscholing voor zorgmedewerkers.
• 10 miljoen euro om de programma’s tegen ondervoeding, uitdroging en doorligwonden te intensiveren. 

Het afgelopen jaar diende ik vele moties in namens de Partij voor de Vrijheid, hieronder een kleine selectie:
• Een motie om ervoor te zorgen dat iedereen die recht heeft op AWBZ-zorg ook daadwerkelijk deze zorg krijgt.
• Een motie die zegt dat zorgverleners zelf mogen bepalen of iemand zorg nodig heeft en hoe veel in plaats van het logge Centrum Indicatiestelling Zorg.
• Een motie met als doel dat geen oudere nog ondervoed is.
• Een motie om ervoor te zorgen dat het geld dat gemeenten niet besteden aan de Wmo wel voor de ouderen en gehandicapten behouden blijft.
• Een motie voor aircosysteem in alle zorginstellingen zodat ouderen niet meer hoeven te sterven van de hitte.
• Een motie voor een Deltaplan Zorgmedewerkers.
• Een motie die verzoekt om de numerus fixus af te schaffen zodat het aanbod van artsen niet kunstmatig laag gehouden wordt.
• Een motie voor het behouden van een minimumnorm voor het aantal uren zorg per bewoner in een zorginstellingen.

Niet één van deze PVV-moties kon op een meerderheid van de Kamer rekenen. Dat is spijtig maar het maakt ons niet minder betrokken, niet minder sociaal en zeker niet minder strijdlustig als het gaat om goede zorg voor onze ouderen, chronisch zieken en gehandicapten.

Ten slotte nog een vraag die me dwars zit. We hebben op dit moment te maken met het uitkleden van de thuiszorg van 228 miljoen euro, de bezuiniging van 1,8 miljard euro op de AWBZ, de 1 miljard euro bezuiniging op de Buitengewone Uitgavenregeling, de 2 miljard euro die mensen extra moeten ophoesten voor de Eigen Bijdrage en de 190 miljoen euro schrappingen uit het basispakket, opgeteld zo’n 5,4 miljard euro aan maatregelen van dit kabinet die chronisch zieken, ouderen en gehandicapten treft. Waanzin. Maar wat mij nu nog extra zorgen baart is dat in de troonrede de Koningin zei dat de regering streeft naar een overschot op de begroting voor volgend jaar om daarmee de kwaliteit van de zorg op de lange termijn veilig te stellen. Betekent dit dat nu we door de kredietcrisis geen begrotingsoverschot hoeven te verwachten dat de kwaliteit van de zorg op lange termijn niet meer veilig is en er nog veel meer bezuinigingen op komst zijn.