Vz, laat ik beginnen met onze steun en bewondering uit te spreken voor al het onderwijspersoneel en het uitstekende werk dat zij dagelijks verrichten om het funderend onderwijs draaiende te houden. Dit is alweer het zevende deel van de reeks debatten die wij voeren over het effect van het coronavirus op het onderwijs.

Vz, vandaag gaat het over de variawet hoger onderwijs. Het gaat om verschillende beleidsmatige wijzigingen zoals het harmoniseren van de bekostigingsmogelijkheden voor zowel hbo-masters als wo-masters, het verduidelijken van wetgeving omtrent premasters en nog een aantal punten ter verbetering.

Eerst een opmerking vooraf, voorzitter.

Wij lezen in de MvT dat ondanks dat de aansluiting tussen hoger onderwijs en arbeidsmarkt goed is, er nog steeds ruimte is voor verbetering. De minister veronderstelt dat de beroepspraktijk complexer wordt en met haar veronderstellen wij dat ook. Het is daarom de verwachting, aldus de Minister, dat de behoefte aan hoger opgeleiden en aan op- en bijscholing van werkenden zal blijven toenemen.

Voorzitter,

Het vak Burgerschapsvorming is sinds de introductie in 2006 te vrijblijvend ingevuld door het onderwijs. Maar er is iets ernstigers aan de hand.
Cohesie, samenhang, kan alleen bestaan in een bezielde gemeenschap, ik zeg het even heel ouderwets. In een gemeenschap met gedeelde waarden zoals we die ooit waren. Want voorzitter, zonder gedeelde waarden geen gedeeld burgerschap, geen solidariteit, geen omzien naar elkaar.
Onderwijs speelt daarin een cruciale rol.

Vz,

Bij de onderwijsbegroting heb ik de balans opgemaakt van vier jaar onderwijsbeleid van deze D66-minister. Dat was geen mooi verhaal. Vier jaar heeft de zelfbenoemde onderwijspartij D66 aan de knoppen gezeten en de conclusie van de Partij voor de Vrijheid was dit: het onderwijs bevindt zich in een vrije val, 24% van de 15-jarigen is semi-analfabeet, het onderwijs is zo’n slechte werkgever dat er sprake is van een gierend lerarentekort en deze minister heeft het hoger onderwijs opgezadeld met een identiteitspolitiek die de academia verscheurt in tegenstellingen man/vrouw, gekleurd/blank en die bovendien de vrijheid van meningsuiting en de vrije wetenschapsbeoefening onder druk zet.
Deze minister, heb ik steeds betoogd, is geen dienaar van de Kroon, maar een diversiteitsactivist die slechts een niche vertegenwoordigt; een niche van social justice warriors, een minieme minderheid die er alles aan gelegen is om een absoluut minderheidsstandpunt met wettelijke dwang op te leggen aan de meerderheid.

Op het thema Emancipatie zien we hetzelfde beeld.